Μια πρακτική πρόταση στους συνταξιούχους
γράφει ο Νίκος Χατζηγιαννάκης
Άλλη μια θλιβερή πρωτιά της χώρας που χρεώνεται στις νεοφιλελεύθερες εμμονές των δανειστών και προπαντός στους φωστήρες που μας κυβέρνησαν.
Απελπισμένοι, αρπάζονται κυριολεκτικά απ’ τα μαλλιά τους, ουσιαστικά έχουν παραδοθεί στο βαρύ πυροβολικό των γνωστών πρωινάδικων της τηλεόρασης και ραδιοφώνου, που έχουν αναλάβει εργολαβικά την «προστασία» τους, με τη συνδρομή ειδικών που χτίζουν καριέρες πάνω στη απόγνωση ταλαιπωρημένων ανθρώπων.
Πρόκειται ακριβώς για το ίδιο καθεστώς «ενημέρωσης», που παλιότερα αποκαλούσε τις μειώσεις συντάξεων με τους κωδικούς «αναπροσαρμογή», «αναδιάρθρωση», «εξορθολογισμό», «μεταρρύθμιση», «εξυγίανση» και σήμερα τις παρομοιάζει με τσεκούρι, αγχόνη και λαιμητόμο.
Επειδή λοιπόν οι απόμαχοι της δουλειάς έχουν εμπλακεί σ’ έναν κυκεώνα προπαγάνδας, κασσανδρικών προβλέψεων, σπέκουλας, αλχημείας των αριθμών αλλά και προσπάθειας καθησυχασμού, εξωραϊσμού και καλλιέργειας ελπίδων.
Επειδή ακόμα ορισμένοι συμπεριφέρονται με ευπιστία ή καχυποψία, ανάλογα με τα κομματικά γυαλιά που τους φορούν, θα πρότεινα να κλείσουν προσωρινά τα αυτιά σε κάθε λογής καλοθελητές και να ακολουθήσουν τα εξής απλά και πρακτικά βήματα:
Συνταξιούχοι πριν το 2010
- Να ξεχωρίσουν από το αρχείο τους τρεις φορολογικές δηλώσεις των ετών 2010 (εισοδήματα 2009), 2015 (εισοδήματα 2014) και 2018 (εισοδήματα 2017).
- Να σημειώσουν ποιο ετήσιο ποσό κύριας και επικουρικής σύνταξης δήλωσαν τα χρόνια αυτά .
- Να αφαιρέσουν αντίστοιχα το ποσό του καταβληθέντος φόρου και εισφοράς αλληλεγγύης (να συνυπολογίσουν δηλαδή και τη φορολογική επιβάρυνση), για να προκύψει το καθαρό, διαθέσιμο ετήσιο εισόδημα από συντάξεις.
- Να καθαρογράψουν τους τρεις τελικούς αριθμούς και να τους κορνιζώσουν για να συγκρίνουν και να μην παραπλανούνται.
Συνταξιούχοι 2010- 12/5/2016
Ανάλογα με το χρόνο συνταξιοδότησης, να υπολογίσουν το πραγματικό ή υποθετικό ποσό συντάξεων των παραπάνω ετών αναφοράς που συγκέντρωσαν ή θα συγκέντρωναν, αν δεν μεσολαβούσαν οι περικοπές των περιόδων 2010-14 και 2015-17.
Με τον τρόπο αυτό θα κρατούν ζωντανή τη μνήμη, θα βγάζουν σωστά συμπεράσματα και θα κρίνουν ακριβοδίκαια κυβερνήσεις και όψιμους «φίλους» τους. Υπάρχει, αλήθεια, εγκυρότερη μέθοδος για να διαπιστώσει καθένας εξατομικευμένα τι είχε, τι έχασε και από ποιον;
Μια ξερή παράθεση αριθμών φυσικά δεν αποτυπώνει την πλήρη εικόνα, δεν ερμηνεύει ούτε εξαντλεί τα δεινά που συσσωρεύτηκαν και τελειωμό δεν έχουν.
Για το λόγο αυτό, δίπλα στους αριθμούς είναι χρήσιμο να προστεθούν και οι ακόλουθες σκέψεις.
1) Από το 2010 αρκετοί πρόβλεπαν ότι η βίαιη προσαρμογή των μνημονίων θα μετατρέψει τις συντάξεις σε βοηθήματα αλλά στα μάτια των περισσότερων φάνταζαν εξωγήινοι ή καταστροφολόγοι. Τότε, με την «πανηγυρική» έλευση του ΔΝΤ και του πρώτου μνημονίου, προδιαγράφηκε το μέλλον των συντάξεων, όμως τα σήματα είχαν δοθεί πολύ νωρίτερα, οι αιτίες, τα προσχήματα και οι δικαιολογίες «χτιζόταν» πολλά χρόνια με την παραγωγή τεράστιων ελλειμμάτων και δημόσιου χρέους, το τζογάρισμα των αποθεματικών των ταμείων, τη φαυλότητα και φαγοπότι μιας ολόκληρης εποχής κλπ. Οι προσκολλημένοι στο σήμερα κυριολεκτικά εθελοτυφλούν, όταν παραλείπουν να ανατρέξουν στις πρακτικές της προμνημονιακής περιόδου. Μόνο πχ το πάρτι της Υγείας την περίοδο 2001-14 κόστισε στον Ελληνικό λαό πρόσθετα 85 δις, σύμφωνα με τον γενικό επιθεωρητή Υγείας, διορισμένο επί κυβερνήσεως Σαμαρά (σχετ. http://tvxs.gr/news/ellada/parti-85-dis-apo-tis-promitheies-stin-ygeia-binteo). Πιστεύει, αλήθεια, κανένας ότι το γεγονός αυτό και πλείστα άλλα είναι άσχετα με την οικονομική χρεωκοπία που έπληξε πρώτιστα τον αδύναμο κρίκο του ασφαλιστικού συστήματος;
2) Η καταστροφή σε πέντε χρόνια (2010-2014) του 25% του εθνικού πλούτου, η εκτόξευση της ανεργίας στο 27%, η εξώθηση τρομοκρατημένων εργαζομένων στη μαζική συνταξιοδότηση, οι απολύσεις στο δημόσιο με μορφή πογκρόμ, η συντριβή μισθών, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας κλπ έδωσαν τη χαριστική βολή στο ήδη κατακερματισμένο, άνισο και πελατειακό ασφαλιστικό σύστημα. Κερασάκι στην τούρτα ήταν η εξαφάνιση 12 δις αποθεματικών των ταμείων με το περιβόητο PSI Βενιζέλου. Μήπως εξ αρχής κρυφή επιδίωξη ήταν η συρρίκνωση της δημόσιας συνταξιοδοτικής δαπάνης; Μήπως μεθοδεύτηκε η βαθιά ύφεση για να διευκολυνθεί και αυτός ο στόχος με μια επιχείρηση σοκ και δέους;
3) Αρκετοί συνταξιούχοι συχνά δεν συνειδητοποιούν ότι ο στροβιλισμός τους σ’ ένα αδιέξοδο σπιράλ οδηγεί αναπόφευκτα από το ένα κακό στο άλλο, ότι δηλαδή η σημερινή άθλια εξέλιξη των συντάξεων είναι αποτέλεσμα μιας αλληλουχίας γεγονότων που έρχονται από το πρόσφατο και απώτερο παρελθόν. Έδειχναν επίσης μέχρι πρότινος να παραβλέπουν το γεγονός ότι η οικονομία, όπως μια οικοδομή, γκρεμίζεται γρήγορα αλλά ξανακτίζεται δύσκολα. Μόνο τελευταία άρχισε σταδιακά να εμπεδώνεται η πεποίθηση ότι οι πληγές των μνημονίων (μεταξύ των οποίων και διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος) θα επουλωθούν σε μεγάλο βάθος χρόνου. Δεδομένου λοιπόν ότι η μελλοντική βελτίωση της κατάστασης υπερβαίνει τον κύκλο μιας ή περισσότερων κυβερνήσεων, διατηρεί μεν τη σημασία του ποιοι τα επόμενα χρόνια θα διαχειριστούν την έξοδο από την κρίση, εξ ίσου όμως αναγκαίο είναι να συνεκτιμώνται τα αίτια και υπαίτιοι της συντελεσθείσας καταστροφής, ώστε να μην επαναληφθούν εγκλήματα και λανθασμένες επιλογές του παρελθόντος.
4) Η εμμονή κατακρεούργησης των συντάξεων κακώς αποδίδεται μόνο στο ΔΝΤ, σαν κύριους εκφραστές είχε και τις ενωμένες Ευρωπαϊκές δυνάμεις Δεξιάς-«σοσιαλδημοκρατίας», που δεν έχαναν την ευκαιρία να προβάλλουν κυνικά τις προθέσεις τους, στρέφοντας μάλιστα την κοινή τους γνώμη κατά των «αναλώσιμων» συνταξιούχων της χώρας μας. Θα πρέπει μήπως να το αγνοήσουμε κι αυτό;
5) Ο νόμος Κατρούγκαλου, με τα λάθη και τις αδικίες του, υπό τις ασφυκτικές συνθήκες που έγινε, αποτελεί τομή για το ασφαλιστικό σύστημα με την ενοποίηση των ταμείων, τη σύνδεση εισοδήματος και εισφοράς (όπως ανέκαθεν ισχύει για μισθωτούς και συνταξιούχους) και την εξασφάλιση οικονομιών κλίμακας. Πρόκειται για μεταρρύθμιση που έπρεπε να υλοποιηθεί πολλά χρόνια πριν με πολύ καλύτερους όρους αλλά στην Ελλάδα, ως γνωστό, τα πάντα αναβάλλονται γιατί ποτέ δεν «ωριμάζουν οι συνθήκες» λόγω πολιτικού κόστους. Σε πρακτικό επίπεδο, παρά την εισφοροδιαφυγή, φοροδιαφυγή, τις απλήρωτες εισφορές και τη συρρίκνωση της αμοιβής εργασίας, το νέο σύστημα δημιουργεί ταμειακά πλεονάσματα. Αντίθετα, παρά τη μείωση της συνταξιοδοτικής δαπάνης κατά 40% την πενταετία 2010-14, το προηγούμενο σύστημα εμφάνιζε στις αρχές 2015 ετήσιο έλλειμμα 1 δις! Υπάρχει χώρα στον κόσμο με τέτοια «κατορθώματα»;
6) Είναι πρόδηλο ότι η μεταρρύθμιση του 2016 δεν αποτελεί οριστική λύση, πάντοτε ελλοχεύει ο κίνδυνος επανόδου του προβλήματος, αν δεν βελτιωθούν αισθητά τα θεμελιώδη μεγέθη της οικονομίας (ανάπτυξη, παραγωγική ανασυγκρότηση, απασχόληση, αύξηση αμοιβών, ελάφρυνση χρέους, εξασφάλιση μικρότερων πλεονασμάτων κλπ.)
7) Η μείωση συντάξεων στους νέους συνταξιούχους με τον επανυπολογισμό του νόμου Κατρούγκαλου, είναι απλά τα απόνερα διάλυσης του συστήματος.
8) Η προβλεπόμενη από το 2019 κατάργηση της προσωπικής διαφοράς, προστιθέμενη στις προηγούμενες περικοπές, δικαιολογημένα τρομάζει και εξοργίζει 1.2 εκατ. θιγόμενων συνταξιούχων. Για την αποτροπή της, ανεξάρτητα από τις προθέσεις ή προσπάθειες της όποιας κυβέρνησης, απαιτείται πολύμορφος, μαζικός, ενωτικός αγώνας, μια πανστρατιά του λαού, πέρα από κόμματα, στοχεύοντας στα ξένα κέντρα που την επιβάλλουν.
9) Η επώδυνη σταδιακή περικοπή του ΕΚΑΣ σε φτωχά λαϊκά στρώματα υλοποιείται με το τρίτο μνημόνιο, το οποίο, ας σημειωθεί, υπερψηφίστηκε και από ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που σήμερα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα. Είχε προηγηθεί ο Ν. 3863/10 που χαρακτήριζε το ΕΚΑΣ προνοιακό επίδομα και όχι σύνταξη ενώ η κατάργηση του αποτελούσε πρόταση της κυβέρνησης Σαμαρά το 2014 (mail Χαρδούβελη).
10) Τέλος, για να μείνουμε προσγειωμένοι στο έδαφος της πραγματικότητας, ας συγκρατήσουμε δυο αριθμούς. Την πενταετία 2010-14 αφαιρέθηκαν από τους συνταξιούχους 45 δις ενώ την τριετία 2015-18 2.6 δις.
Ας τα έχουν όλα αυτά κατά νου οι συνταξιούχοι στους κρίσιμους καιρούς μας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου