Στο τρελλοκομείο η Ελλάς: Εξωτερική πολιτική μετρούμενη με μεζούρα ΕΝΦΙΑ;

γράφει ο Νίκος Χατζηγιαννάκης

Συναντά ο Τσίπρας τον Ομπάμα; «Άνθρακες ο θησαυρός, τι δύναμη να έχει ένας πρόεδρος σε αποστρατεία».

Συναντά τον Μακρόν; «Μμμ, έρχεται σαν ντίλερ ο Μακρόν να πουλήσει και ν’ αγοράσει».

Συναντά τον Πούτιν; «Προκαλεί τους συμμάχους, θα μας κάνει Σοβιετία, το παλιοκομμούνι».

Συναντά τον Τράμπ ; «Έγινε Αμερικανάκι, πήγε ο ψευτοαριστερός να προσκυνήσει τους φονιάδες των λαών».

Συναντούσε το Ολάντ; «Καλοπιάνει ο αθεόφοβος αυτόν που ονόμαζε Ολανδρέου».

Συναντά τους Κινέζους και κλείνει δουλειές; «Το παρακάνει, μπαίνει στη μύτη εταίρων και δανειστών»

Συναντά Άραβες ηγέτες; «Θα μας μπλέξει με απρόβλεπτους μουσουλμάνους και ανατολίτικα παζάρια»

Συναντά Ισραηλινούς; «Αδειάζει τους παραδοσιακούς μας φίλους τους Άραβες, τα βρίσκει με τους καταπιεστές των Παλαιστίνιων».

Προωθεί καλές σχέσεις με την Τουρκία; «Είναι ενδοτικός , στηρίζει τον σουλτάνο Ερντογάν».

Κριτικάρει την Τουρκική πολιτική; «Γίνεται εθνικιστής, σέρνεται πίσω από τον Καμένο, μας σπρώχνει σε περιπέτειες».

Υπογράφει τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας για το προσφυγικό; «Σαν δεν ντρέπεται, θεωρεί την Τουρκία ασφαλή χώρα και βάζει χωροφύλακα στα σύνορα μας το ΝΑΤΟ».
(Αν δεν την υπέγραφε , θα καταδίκαζε τη χώρα του να γίνει αποθήκη προσφύγων και μεταναστών).

Τα βάζει με τους εταίρους; «Οδηγεί στη ρήξη, έχει μυστικό σχέδιο εξόδου απ’ το ευρώ».

Τα βρίσκει με τους εταίρους; «Είναι προδότης και βαλτός, παραδίνεται χωρίς όρους για την καρέκλα».

Τον κολακεύουν οι δανειστές; «Ορίστε, τα έκανε πλακάκια μαζί τους, είναι ίδιος με τους προηγούμενους».

Τον κατηγορούν οι δανειστές; «Καλά του κάνουν, δεν εφαρμόζει τα προαπαιτούμενα, δεν προχωρά τις μεταρρυθμίσεις».

Διαπραγματεύεται με τους εταίρους; «Καθυστερεί την αξιολόγηση με μεγάλο κόστος».

Κλείνει τη διαπραγμάτευση; «Ναι αλλά τα δίνει όλα, κατεβάζει παντελόνια, υποθηκεύει το μέλλον».

Θέτει τους εταίρους προ των ευθυνών τους; «Βγάζει γλώσσα σ’ αυτούς που έχουμε ανάγκη, τους προκαλεί να μας τιμωρήσουν».

Αναβαθμίζει τα πολεμικά μας αεροπλάνα; «Ξεζουμίζει το λαό, παίζει το παιχνίδι των εξοπλισμών».
(Αν δεν τα αναβάθμιζε , θα ήταν εθνομηδενιστής, θα διατάραζε την ισορροπία στο Αιγαίο).

Ζητά να φύγουν τα στρατεύματα κατοχής από την Κύπρο; «Εμποδίζει την πολυπόθητη λύση».
(Αν υποχωρούσε, θα ξεπουλούσε το νησί στην Τουρκία).

Δημιουργεί τη συμμαχία του Νότου; «Σιγά τα λάχανα, συναντήσεις για τα μάτια του κόσμου».

Εκφωνεί λόγο στην κηδεία του Κάστρο; «Ντροπή, είναι ο μοναδικός Δυτικός ηγέτης που πήγε στην Αβάνα».

Ταξιδεύει ακούραστα παντού στο εξωτερικό; «Εμείς τον ψηφίσαμε να μας λύσει τα προβλήματα κι αυτός γυρνά από δω κι από κει».

Δεν παίζονται τελικά οι κονδυλοφόροι της συμφοράς. Δεν τρώγονται με τίποτα οι γραφικοί και απελπισμένοι πολιτικοί.
Δεν αντέχονται οι πολίτες του μηδενισμού, της μαυρίλας και της κακομοιριάς.
Από το στόμα τους ακούγονται τα πιο αλλοπρόσαλλα, τα πιο αντικρουόμενα, τα πιο φτηνά επιχειρήματα.

Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη. Αυτήν παθαίνουν, δυστυχώς, όσοι κακιωμένοι μετρούν την εξωτερική πολιτική με τη μεζούρα του ΕΝΦΙΑ που δεν τους έκοψε ο Τσίπρας ή του ρουσφετιού που τους έκοψε. Έτσι μικρόψυχα και πανικόβλητα αντιδρούν κακομαθημένοι πολιτικοί, αφιονισμένοι από στέρηση εξουσίας, και αργυρώνητοι δημοσιογραφίσκοι που εκτελούν συμβόλαια σπίλωσης και δολοφονίας χαρακτήρων.

Είναι φανερό ότι ο συρφετός αυτός δεν θα παραδεχτεί ποτέ για τον Τσίπρα:
Ότι ασκεί, μέσω του υπερδραστήριου ΥΠΕΞ, μια πολυδιάστατη, ενεργητική και φιλειρηνική εξωτερική πολιτική σύνεσης, ρεαλισμού, συνύπαρξης και συνεργασίας με όλους, αναβαθμίζοντας το γεωπολιτικό ρόλο της Ελλάδας και καθιστώντας την νησίδα ασφαλείας σε μια ασταθή και ταραγμένη περιοχή.
Ότι επί Πρωθυπουργίας του συνάντησε τόσους ηγέτες όσους οι προηγούμενοι σε 10 χρόνια, με εργώδεις προετοιμασίες , διπλωματικές επαφές και κινητοποιήσεις της κυβερνητικής μηχανής.
Ότι με σχέδιο και στρατηγική έβγαλε από την απομόνωση τη δακτυλοδεικτούμενη χώρα μας.
Ότι κέρδισε σταδιακά την εμπιστοσύνη φίλων και αντιπάλων με τη σοβαρότητα και επιχειρηματολογία του.
Ότι γνωρίζει πολύ καλά να μην εμπλέκει στις διακρατικές σχέσεις την αριστερή του ταυτότητα (που δεν κρύβει) , όπως αρμόζει σε υπεύθυνο Πρωθυπουργό που δεν ενεργεί ως κομματάρχης.
Ότι μετατρέπει μεθοδικά τη χώρα μας σε κόμβο σύνδεσης τριών ηπείρων στους τομείς ενέργειας, μεταφορών και επικοινωνιών, με μακροπρόθεσμα οικονομικά και στρατηγικά οφέλη.
Ότι με την πληθωρική του διεθνή παρουσία μεταξύ 2012-15 αντέστρεψε το κλίμα κατά της Ελλάδος , πείθοντας ότι το Ελληνικό πρόβλημα είναι διεθνές, σε αντίθεση με άλλους που επαναλάμβαναν προκλητικά «όλοι μαζί τα φάγαμε» ή «φταίνε οι τεμπέληδες, άσωτοι και σπάταλοι Έλληνες».
Ότι, χάρη στην εκστρατεία ενημέρωσης της κυβέρνησης του , ξεσηκώθηκε σ’ όλο τον κόσμο το 2015 ένα κύμα συμπαράστασης υπέρ της Ελλάδας, που βοήθησε στην αναπτέρωση του ηθικού του λαού μας.
Ότι στο προσφυγικό έδρασε και δρα με σημαία τις αξίες της αλληλεγγύης και ανθρωπισμού, προσπαθώντας να σώσει την αξιοπρέπεια και πολιτισμό της Ευρώπης.
Ότι δικαιώθηκε απόλυτα για τη φύση, τις αιτίες της κρίσης και το λάθος φάρμακο που επιλέγηκε για την αντιμετώπιση της.
Τέλος, είναι προφανές ότι όλοι αυτοί οι «πικραμένοι» δεν θα μνημονεύσουν ποτέ την ιστορική του ομιλία σταθμό στο ευρωκοινοβούλιο (8/7/15), όπου με πάθος υπερασπίστηκε τα δίκια του λαού μας και περιέγραψε τα δεινά του, εκφράζοντας τη συνείδηση ενός ατιμασμένου και αγανακτισμένου λαού που χρησιμοποιείται από τις ευρωπαϊκές ελίτ σαν πειραματόζωο.

Συνέχισε όπως εσύ ξέρεις, Αλέξη Τσίπρα.
Συνέχισε, σχεδόν μόνος, να μιλάς για μια κοινωνική και αλληλέγγυα Ευρώπη χωρίς ανισότητες.
Συνέχισε, σχεδόν μόνος , να προειδοποιείς για τον κίνδυνο ανόδου της ακροδεξιάς κι ας μην ιδρώνει κανενός το αυτί.
Οι ανιστόρητες ευρωπαϊκές ελίτ είτε θα σε ακούσουν είτε θα ανοίξουν τον ασκό του αιόλου.

Εμείς, πάντως, για την ώρα, θα κοιμόμαστε ήσυχα για τη θέση μας στον κόσμο, κι ας ζοριζόμαστε με όλα τ’ άλλα.