Αν σας ενοχλούμε, να φύγετε!
γράφει η Ζωή Χατζηθωμά
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου έχω τη συνήθεια να παρατηρώ βλέμματα και να αφουγκράζομαι ανάσες γύρω μου.
Μου έμεινε κουσούρι από τις πολλές φορές που κρυβόμουν πίσω από την πόρτα της κουζίνας και κατασκόπευα τους γονείς μου, όταν αυτοί νομίζοντας ότι εγώ και ο αδελφός μου έχουμε κοιμηθεί έκαναν λογαριασμούς: ήταν
πάντα ανάσες στον ίδιο τόνο και βαριές, τα έξοδα για το σπίτι, τα
φροντιστήριά μας και τα ψιλά που πάλευαν να καλύψουν τα πολλά και ο
λογαριασμός πάντα έβγαινε λειψός με τις γροθιές και τα χείλη να
σφίγγουν.
Τα χρόνια περνούσαν και μεγαλώναμε, όπως και τα έξοδά μας για τις σπουδές. Ο δικός μου πατέρας πορευόταν με το σταυρό στο χέρι και την έγνοια να είμαστε τίμιοι και εργατικοί, φιλήσυχος, αθόρυβος, πολιτικά κάπου στο κέντρο και κάπου στα αριστερά, με το ρομαντισμό τού αφελή πως ο κόσμος θα αλλάξει και θα γίνει καλύτερος... Κέντρο απόκεντρο δηλαδή και μη χειρότερα!
Ο συνάδελφός του πάλι στο ίδιο γραφείο και με τον ίδιο μισθό είχε γίνει πλούσιος με βίλες, κόκκινο γυαλιστερό αυτοκίνητο, με ταξίδια στο εξωτερικό, απαραίτητη γραβατούλα και κασμιρένιο παλτό από μεγάλα πολυκαταστήματα της πρωτεύουσας που επισκεπτόταν οικογενειακώς τα Χριστούγεννα. Ήταν συνδικαλιστής γνωστός και κομματικό στέλεχος, θρασύς κενολόγος και απατεωνίσκος που είχε αναγάγει σε επιστήμη την κλεψιά. Η μάνα μου έβλεπε τη γυναίκα του συναδέλφου πάντα στην τρίχα και να πηγαίνει στο γυμναστήριο, για να διώξει τα παχάκια, ενώ αυτή τη μόνη γυμναστική που ήξερε ήταν να κάνει μπράτσα από το σιδέρωμα και το πλύσιμο!
Ο μάγκας αυτός ήταν ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, με θαλπωρή την κομματική στέγη και την πεποίθηση ότι ποτέ κανείς δε θα τον πειράξει οτιδήποτε και αν κάνει. Α, δεν είχαμε παράπονο όμως: τα πανάκριβα κρασιά του τα έπινε στην υγειά μας, στη υγεία όλων των κορόιδων. Και το εξοργιστικό είναι πως κανείς ποτέ δε βρέθηκε, κανένας δικαστής και καμία κυβέρνηση να του πει: ''Ώπα, ρε φίλε, παρ'το αλλιώς γιατί θα βρεις και θα βρεις άσχημα!''.
Τώρα όμως ήρθανε ''χρόνοι δίσεκτοι και μήνες οργισμένοι'' και ξαφνικά βρέθηκαν κάποιοι απίθανοι τύποι χωρίς γραβάτα και ενοχλούν. Γιατί ελέγχουν, ψάχνουν, θυμίζουν, ξεσκεπάζουν και φέρνουν στο φως σκελετούς κρυμμένους στις ντουλάπες τους. Στην ιδέα, λοιπόν, της δικαιοσύνης, τουλάχιστον στο πρόσωπο του δικού μου πατέρα άρχισε να αχνοφαίνεται ένα χαμόγελο και εμένα μου αρκεί. Είναι η αρχή, είναι κάτι έστω μέσα στο χάος.
Ο κόσμος ασφαλώς είναι πονεμένος, ταλαιπωρημένος και οργισμένος: στη στάση το πρωί για το αστικό, έξω από τράπεζες και σχολεία, φωνάζει για τον ΕΝΦΙΑ, για τη σύνταξη και την ανεργία. Όμως δεν ξεχνά ποιος τον φτωχοποίησε και ποιος τον έβαλε στα μνημόνια, τη στιγμή που δεν είχε ακούσει ποτέ του τον όρο ''μνημόνιο''. Ενώ τα μόνα υποβρύχια που γνώριζε ήταν αυτά στο καφενείο του χωριού τα καλοκαίρια. Και οι μόνες λίστες αυτές για ψώνια στο σούπερ μάρκετ.
Κανείς μας δεν έχει ξεχάσει το ατελείωτο φαγοπότι των τελευταίων σαράντα χρόνων και κανείς δε δίνει συγχωροχάρτι στις κλεψιές, στα σκάνδαλα, ούτε όμως τρομοκρατείται πλέον από απειλές για απολύσεις και γενικότερη υποβάθμιση της ζωής μας.
Μπορεί να τα χάσαμε όλα, ευτυχώς η λογική μας δεν έχει καταλυθεί, παρά το δηλητήριο της προπαγάνδας, της λάσπης και της μηδενιστικής πολιτικής που αντιτείνεται. Ο κόσμος διψά για δικαιοσύνη και θέλει τη ζωή του πίσω, τα χαμένα του χρόνια πίσω, τα χαμόγελα των παιδιών του πίσω.
Στη σκέψη και μόνο όσων αγαπημένων έφυγαν για πάντα από την κρίση δε θα χαρίσει και δε θα χαριστεί πλέον σε κανέναν, κάθε πράξη ελέγχεται και περνά από την κονίστρα της συνείδησης και της μνήμης.
Και στην τελική φωνάζει με θυμό: Αν σας ενοχλούμε, να φύγετε!
Αγωνιστικούς χαιρετισμούς σε κείνους που έληξε άδοξα η ερωτική τους σχέση με την κουτάλα. Κάποτε και οι μεγάλοι έρωτες τελειώνουν, έτσι είναι η ζωή. Και η ζωή δεν είναι κινηματογράφος, μην παραμυθιάζεστε, κυρίως όμως δεν μπορείτε να παραμυθιάσετε κανέναν από μας.
Χαιρετίσματα και σε σένα, πατέρα, και στις αξίες μας και στην υπεραξία που μας έμαθες: να είμαστε Άνθρωποι και κοντά στον άνθρωπο που μας έχει ανάγκη! Ε, όλο και κάτι έμεινε μέσα μας από αυτά που μας έλεγες...
Το παιχνίδι ακόμη παίζεται. Η ζωή μας άλλαξε, καιρός να αλλάξουμε και τη χώρα!
χαιρετίσματα σ όσους μας έμαθαν να μη σκύβουμε το κεφάλι
ΑπάντησηΔιαγραφήΜανόλης απ τη Κρήτη
Κυρία μου...υποκλίνομαι. Δοκίμιο στοχαστικό πολιτικής λογοτεχνίας. Να υπήρχαν πολλά τέτοια γιατί δεν ακουμπούν μόνο το ρημάδι το μυαλό...αλλά και την επιδερμίδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο κορίτσι μου !
ΑπάντησηΔιαγραφήΖωή να εχεις Ζωή μου μπας κι αυτή η δικαιοσύνη μια μέρα έρθει αλλά για να ερθει εμείς οφείλουμε να είμαστε άνθρωποι κοντά στον άνθρωπο που μας έχει ανάγκη
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι απίθανοι τύποι χωρις γραβάτα ποτε θα σκισουν το μνημόνιο? Μήπως το ξέχασαν αυτό?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή μου κυρία, κι εμείς δεν ξεχνάμε την δήθεν διαπραγμάτευση του Βαρουφάκη που φέσωσε τη χώρα με δεν ξέρω πόσα δις, την συνεργασία σας με τους ομοφοβικούς, εθνικιστές Καμμένο και Σία, την υπογραφή του Τρίτου και χειρότερου μνημονίου από την δική σας κυβέρνηση! (Γιατί άραγε αυτό το μνημόνιο το ξεχνάτε?? Τα προηγούμενα ήταν τα "κακά" μνημόνιο, και το συγκεκριμένο είναι "καλό" επειδή το έφερε η συγκεκριμένη κυβέρνησησ? ) Δεν ξεχνάμε πόσες φορές σας στήριξαν οι ψήφοι της Χρυσής Αυγής... Δεν ξεχνάμε τις ψευτιές που μας υποσχέθηκε η κυβέρνηση για 13ο μισθό, για επαναναφορά του κατώτατου μισθού στα € 751, για κατάργηση του ΕΝΦΙΑ.. Δεν ξεχνάμε ότι από 1/1/2017 θα μειωθούν ακόμα περισσότερο οι συντάξεις από την ΔΙΚΗ ΣΑΣ κυβέρνηση.. Δεν ξεχνάμε τους διορισμούς του Κάρανίκα, του αδελφού της Δούρου, του ξαδέλφου του Τσίπρα, του σογιού του μικρού Ιάσωνα με την δικαιολογία ότι....¨"ήταν αριστεροί." Δεν ξεχνάμε τον διεθνή διασυρμό της χώρας. Αν ο πατέρας σας έπειτα από όλα αυτά επιμένει να χαμογελάει, θα σας συμβούλευα να τον προσέξετε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ξέχασα και τα Capital Controls φυσικά.. Εάν λοιπόν παρόλα αυτά ο πατέρας σας επιμένει να χαμογελάει, σημαίνει ότι είναι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος.. Σας εύχομαι να μην αλλάξει ποτέ του...
ΔιαγραφήΑγαπητέ Unknown,
Διαγραφήτα πας καλά με την αναπαραγωγή του skai...
Αυτό το blog είναι δεσμευμένο από την πρώτη στιγμή να αρθρογραφεί, δημοσιεύει & αναπαράγει τα ακριβώς αντίθετα.
Είναι δεσμευμένο εκούσια να υπηρετεί με απόλυτη μεροληψία τα συμφέροντα των φτωχότερων κοινωνικών τάξεων.
Αυτή ακριβώς η δέσμευση μάς βρίσκει απέναντι σε αυτό που υφιστάμεθα καθημερινά από τα βοθροκάναλα και στις όποιες αναπαραγωγές τους.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΔιαγραφήΛες βλακείες, αλλά τεσπα..
ΔιαγραφήΜάλλον ανθρώπους σαν εσένα χρειάζεται η χώρα, Ζωή..!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή