Στο σάπιο κόσμο τού Κούλη άριστοι είναι οι πλούσιοι...
Η συζήτηση, ωστόσο, στη Βουλή για την Παιδεία μάς έδωσε την ευκαιρία να καταλάβουμε πόσο πλασματικό είναι το "τι Τσίπρας, τι Μητσοτάκης" κατά το "τι Παπάγος, τι Πλαστήρας".
Κι αυτό γιατί ξεδιπλώθηκαν οι βαθιές ιδεολογικές διαφορές των δύο μονομάχων για την εξουσία.
Μπορέσαμε, δηλαδή, να διαπιστώσουμε ευκρινέστατα τίνος τα συμφέροντα υπερασπίζεται η κάθε πλευρά.
Από τη μια είχες τον πρωθυπουργό που σου μιλούσε για ίσες ευκαιρίες για όλους κι από την άλλη τον αρχηγό Κούλη να μας εξηγεί γιατί είναι απαραίτητο σωστή εκπαίδευση να αποκτά όποιος είναι σε θέση να την πληρώνει...
Στο μόνο που είχε δίκιο ο πρόεδρος της ΝΔ- μολονότι όταν ήταν υπουργός θέλησε, για παράδειγμα, να καταργήσει τα υπηρεσιακά συμβούλια για να διορίσει διευθυντές τής αρεσκείας του- και στο οποίο θα έπρεπε να δώσει περισσότερη σημασία ο Αλέξης Τσίπρας είναι στην αναγκαιότητα αξιολόγησης όσων συναπαρτίζουν το εκπαιδευτικό μας σύστημα κι ευρύτερα, βεβαίως, τη δημόσια διοίκηση.
Σε όλα τα υπόλοιπα ο Κ. Μητσοτάκης αναφερόταν σαν να ήταν η Παιδεία εμπορικό και μόνο προϊόν το οποίο πρέπει να ρυθμίζεται αυτόνομα από την αγορά...
Τι κι αν το μοντέλο που μας προτείνει δεν εφαρμόζεται ούτε καν στις μήτρες τού νεοφιλελευθερισμού, τις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρετανία; Ο ίδιος, ο οποίος δεν έχει περάσει καν έξω από δημόσιο σχολείο στη ζωή του, εμφανίζεται βασιλικότερος του βασιλέως, δίνοντας έμφαση στα ιδιωτικά πανεπιστήμια λες κι αυτό είναι το μέγα ζητούμενο ή λες και τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου δεν είναι δημόσια ή, τέλος πάντων, δεν λειτουργούν με όρους κερδοσκοπίας. Κι ο ίδιος φοίτησε, άλλωστε, σε τέτοιου είδους πανεπιστήμια με τα βρόμικα χρήματα του μπαμπάκα του και θα όφειλε να γνώριζε τι συμβαίνει στην πραγματικότητα κι όχι στις νεοφιλελεύθερες ονειρώξεις του...
Το ακραίο κέντρο ομνύει στο νόμο Διαμαντοπούλου σαν αυτός να μην εφαρμόστηκε πέντε χρόνια με μηδαμινά αποτελέσματα.
Ούτε ο γράφων ενθουσιάζεται με την επαναφορά των αιώνιων φοιτητών ή του ασύλου, αλίμονο όμως αν πίστευε ότι τέτοιου είδους θέματα κρατούν τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ πίσω και δεν τα αφήνουν να ανθίσουν. Έχοντας προσωπική εμπειρία από πανεπιστημιακή εκπαίδευση και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό αυτό που ζήλεψα στην αλλοδαπή είναι οι υλικοτεχνικές της υποδομές και η μεγαλύτερη ελευθερία που δίνεται στους διδασκόμενους να αναπτύσσουν τα ταλέντα τους. Δεν ζήλεψα ούτε το επίπεδο των σπουδών ούτε τους καθηγητές της, γι' αυτό άλλωστε και τα κατασυκοφαντημένα ελληνικά πανεπιστημιακά ιδρύματα συγκαταλέγονται στις λίστες με τα κορυφαία τού κόσμου κάθε χρόνο...
Ναι, να συνδεθούν περισσότερο με την αγορά και τις απαιτήσεις της. Ναι, η έρευνα κι όχι η αποστήθιση να είναι το επιδιωκόμενο. Ναι, ας ανοίξουν ακόμα και ιδιωτικά πανεπιστήμια με κάποια στοιχειώδη στάνταρ ποιότητας ώστε να μην αγοράζονται στην ουσία πτυχία.
Η Παιδεία, όμως, όπως η Υγεία, όπως και το Νερό είναι δημόσια αγαθά τα οποία δεν είναι δυνατό να οικοπεδοποιηθούν για χάρη των αρπακτικών τού αρρύθμιστου καπιταλισμού, τα οποία θα τα μεταπωλούν σε τιμές προσιτές μόνο στους κανακάρηδες της ελίτ.
Γι' αυτό κι ο Αλέξης Τσίπρας έχει μεγάλο δίκιο όταν ισχυρίζεται πως ο αρχηγός Κούλης δεν είναι υπέρμαχος της αριστείας, αλλά ενός ελιτισμού ο οποίος αναπαράγεται αυτιστικά μέσα κι από εκπαιδευτικές δομές που απευθύνονται αποκλειστικώς στους φραγκάτους, έστω κι αν δίνονται κατά καιρούς ψίχουλα, όπως υποτροφίες, και στο πόπολο για να κοροϊδευόμαστε πως είμαστε μια κοινωνία ίσων ευκαιριών...
τρύπιο ευρώ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου