Ο «άριστος», ο «κεντρώος», η γαρνιτούρα και ο κήπος όπου φυτρώνουν τέτοια «μπουμπούκια» & συνταγές

γράφει ο Δημήτρης Βάσσιος

Τελικά, όποιος μισεί τους «λαθρομετανάστες», στην πραγματικότητα μισεί τις ζωές όλων των άλλων, το δείχνει και μετά ντρέπεται και/ή κρύβεται.

Ευτυχώς που υπάρχει το internet του αυθορμητισμού και, όσοι δεν μπορούν να κρατηθούν, βγάζουν φόρα παρτίδα τα σκατά που -όταν δεν ακουμπάνε το πληκτρολόγιο- κρύβουν στο μυαλό και στις ψυχές τους.

Στην πραγματικότητα χρησιμοποιούν τον (όποιο) φόβο για το διαφορετικό -όπως χρησιμοποιούν και την ελληνική σημαία- ως πέπλο:
Για να κρύβουν το άδειο από σκέψη μυαλό τους, την άδεια από κατανόηση ψυχή τους και -στην πραγματικότητα- τον παλιοχαρακτήρα και τις αμαρτίες τους.

Ας δούμε τι έγραψε στο facebook η Αρετή Αθανασίου για το μετά θάνατον λιντσάρισμα της 21χρονης Ελένης:

«ΟΤΑΝ ΤΟ ΒΑΡΕΛΙ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΞΕΦΤΙΛΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΤΟ...

Φτύστε τον! Αυτός ο "άνθρωπος" που έκανε αυτή την εμετική ανάρτηση είναι Ροδίτης, λέγεται Παύλος Ελένης, είναι στέλεχος της Ν.Δ και στενός φίλος και κουμπάρος του Περιφερειάρχη του νησιού που εντελώς συμπτωματικά έχει συγγενική σχέση με την οικογένεια του 21χρονου δράστη Μανώλη Κούκουρα.

Ο τρόπος γραφής, οι λέξεις - κλειδιά που χρησιμοποίησε, το μισοκακόμοιρο ύφος αλλά και ο ύπουλος φασισμός και ρατσισμός που κρύβεται και σέρνεται ανάμεσα στα λόγια του, σε κάνουν να θλίβεσαι, να οργίζεσαι και να αναρωτιέσαι: πόσο άθλιος, πόσο κυνικός, πόσο σάπιο ανθρωπάκι μπορεί να είναι κάποιος ώστε να έχει το θράσος να μιλάει δημόσια έτσι για ένα κορίτσι που βιάστηκε, κακοποιήθηκε και δολοφονήθηκε με τόσο φρικτό τρόπο;

Ένα κορίτσι που θα μπορούσε να είναι το παιδί όλων μας -και το δικό του-, ένα νεκρό κορίτσι που δεν μπορεί πια να υπερασπιστεί τον εαυτό του, να βάλει την τελευταία μονοκονδυλιά...

Η ανάρτησε προκάλεσε σάλο με επακόλουθο να αναγκαστεί όχι μόνο να την κατεβάσει αλλά και να "ρίξει" το προφίλ του. Στο Ίντερνετ όμως ό,τι γράφεις μένει και σε ακολουθεί...»

Τελικά, είτε αρέσει, είτε δεν αρέσει σε κάποιους, ο ακροδεξιός & νεοφιλελεύθερος βόθρος που αναπτύσσονται τέτοια «μπουμπούκια» είναι κοινός για κάποιους, αλλά όχι (ευτυχώς) για όλους.
 
Το έχουμε ζήσει και στον Δήμο Ελληνικού-Αργυρούπολης από τον πρώτο πολίτη, από Αυτόν που συνέδεε το Κέντρο Φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών στο Ελληνικό με την καθυστέρηση της επένδυσης, προσθέτοντας και μια γαρνιτούρα ενδιαφέροντος για τις συνθήκες φιλοξενίας.

Το ακούμε ακόμα και σήμερα από Αυτόν που λιντσάρει τους αντιπάλους του χρεώνοντάς τους ότι «ήθελαν μόνιμο καταυλισμό στο Ελληνικό για να μην προχωρήσει η επένδυση» και μετά αναρωτιόμαστε πώς πληθαίνουν τα φαινόμενα σχολικού εκφοβισμού σε έναν Δήμο τόσο περιποιημένο και τόσο πολυβραβευμένο.

Ο ίδιος, Αυτός που δεν δέχεται μύγα στο σπαθί του, όταν ορθώνεται μια διαφορετική άποψη, διοργανώνει 4μηνο πρόγραμμα με τίτλο «Σέβομαι τη Διαφορετικότητα» και με άρωμα ολυμπιακών αξιών για τις ανάγκες της μακράς προεκλογικής περιόδου.

Όσο κι αν Αυτός ο ίδιος προσπαθεί όψιμα να πείσει ότι είναι «κεντρώος» -προκειμένου ξεχαστούν οι ευθύνες του για τη συμμετοχή των ακροδεξιών παραστρατιωτικών ομάδων στις μαθητικές παρελάσεις της πόλης-, θα πρέπει πλέον να παλέψει πολύ για να πείσει τους πολίτες του Ελληνικού & της Αργυρούπολης που ιστορικά στη μεγάλη πλειοψηφία τους απεχθάνονται την ακροδεξιά.