Δήμος Μοσχάτου-Ταύρου: Αμφιθέατρο Νίκος Τεμπονέρας - Μια ιστορία που δεν πρέπει να επαναλαμβάνεται
του Γιώργου Μελέτη *
Ένα πολιτιστικό φεστιβάλ ορόσημο για τον πρώην Δήμο Ταύρου, τους μαθητές των σχολείων και τη νεολαία της πόλης που αγκαλιάστηκε και από την νεολαία του Μοσχάτου στα πρώτα 2 χρόνια του Καλλικρατικού Δήμου.
Καθόλου συμπτωματικά τα χρόνια διεξαγωγής του φεστιβάλ είναι και όσα χρόνια πέρασαν από τη δολοφονία του αγωνιστή καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα στην Πάτρα το 1991 που πέθανε υπερασπιζόμενος το δικαίωμα των μαθητών και όλων των πολιτών στη μόρφωση και στην ελευθερία της έκφρασης. Της Δημοκρατίας τελικά.
Πού να φανταζόταν η Χούντα των Συνταγματαρχών όταν το εγκαινίαζε το 1972, αλλά και οι επίγονοί τους δολοφόνοι του Τεμπονέρα, ότι αυτό θα έφερε κάποτε το όνομα ενός αγωνιστή της Αριστεράς!
Τον επόμενο χειμώνα λοιπόν μια έντονη βροχόπτωση χάλασε τη μόνωση της οροφής του αμφιθεάτρου και αυτή άρχιζε να στάζει. Δημιούργησε την ανάγκη κάποιων επισκευών, κυρίως της ψευδοροφής , κάποιων χρωματισμών και την αντικατάσταση υφασμάτινων στοιχείων όπως η αυλαία.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που μία γερασμένη κατασκευή φθείρεται και φυσικά ούτε και η τελευταία. Θα περίμενε κανείς ότι όπως ο κάθε νοικοκύρης σπεύδει να επισκευάσει αμέσως τις υγρασίες από το σπίτι του για να μπορεί να το κατοικήσει και να μην προχωρήσει η ζημιά, έτσι και η Δημοτική Αρχή της Πόλης μας θα το επισκεύαζε αμέσως και θα το παρέδιδε γρήγορα στα σχολεία του Ταύρου για τις εκδηλώσεις τους και στην νεολαία του Δήμου και στους δημότες για την συνέχιση των πολιτιστικών τους Δράσεων. Ήταν παράλληλα τότε που με την κορύφωση της κρίσης οι δράσεις αλληλεγγύης και πολιτισμού είχαν αρχίσει να αυξάνονται.
Το Τεμπονέρας και βάσει χώρου αλλά και συμβολισμού θα μπορούσε να αποτελέσει την αιχμή τέτοιων δράσεων για την εργατική κοινωνία του Ταύρου, που τις είχε τόση ανάγκη, και ήταν από τις πρώτες που έπληξε η κρίση. Δεν χρειάζονταν άλλωστε και δυσθεώρητα κονδύλια που να μην επιτρέπουν την άμεση επισκευή του. Αυτά μπορούσαν να διατεθούν από ίδιους πόρους του Δήμου και όχι από άλλη πηγή χρηματοδότησης.
Μάταια θα ψάξει όμως κάποιος τέτοια προσπάθεια.
Τι κι αν κατατέθηκαν προτάσεις στο Δημοτικό Συμβούλιο από την παράταξή μας που αποδείκνυαν ότι μπορεί άμεσα και οικονομικά να γίνει η επισκευή με 70.000 ευρώ, τι κι αν έγιναν ερωτήματα για το τι σκέφτονται να πράξουν, μάταιος κόπος.
Θεωρήθηκε «ευκαιρία» να προταθεί η επισκευή και η αποκατάσταση του Τεμπονέρας με προϋπολογισμό των 700.000 ευρώ σε πρότυπα υπερσύγχρονης αίθουσας - αμφιθεάτρου.
Αν και εμείς το αμφισβητήσαμε εξ αρχής ως πρόταση που συμβάλλει στην Πολιτιστική Ανάπτυξη του Δήμου, το ερώτημα παραμένει, ποιόν άραγε θα εξυπηρετούσε μια τέτοια μεγαλεπήβολη στόχευση από μεριάς Δημοτικής Αρχής.
Μήπως το αμφιθέατρο θα διαθέτονταν έναντι ενοικίου σε ιδιώτες για παραστάσεις, μήπως ο Δήμος σκόπευε στη δημιουργία ενός ενοικιαζομένου πολιτιστικού χώρου μεικτής χρήσης και πώς συμβάδιζαν όλα αυτά με το χώρο του σχολείου;
Και ποιος δημόσιος φορέας θα το χρηματοδοτούσε όταν έχει γίνει αποδεκτό ακόμη και από τους ίδιους της δημοτικής πλειοψηφίας ότι ούτε καν είχε μεταβιβαστεί το σχολικό κτιριακό συγκρότημα από τον ΟΣΚ στο Δήμο;
Η απάντηση δεν άργησε να διαφανεί.
Από το 2015 προτάθηκε η χρήση ενός άλλου χώρου του σχολείου των εργαστηρίων του πρώην ΕΠΑΛ από τη ΜΚΟ της Εεκκλησίας «ΑΠΟΣΤΟΛΗ» για τη δημιουργία ΚΔΑΠ με επισκευή και παράλληλη εκμετάλλευση του Αμφιθεάτρου Τεμπονέρας παρά τις αντιδράσεις της εκπαιδευτικής κοινότητας του Ταύρου, των μαθητών και των γονέων τους.
Αρχές του 2016 και παρά τις προτάσεις μας για εξεύρεση άλλου δημοτικού χώρου για τη στέγαση του ΚΔΑΠ της Εκκλησίας, όπως έγινε στο Μοσχάτο, έγινε αποδεκτή η συγκεκριμένη σύμβαση από την τότε δημοτική πλειοψηφία. Έμπαινε έτσι σε καθεστώς εξάρτησης, από άλλο μη εκπαιδευτικό φορέα, λειτουργικός χώρος του σχολείου.
Στη συνέχεια και μετά τις έντονες αντιδράσεις όλων των εμπλεκομένων που αναφέρθηκαν, αλλά και τις δικές μας, και μετά από παρέμβαση στα αρμόδια Υπουργεία η Σύμβαση στην πράξη κατέστη ανέφικτη και η ΜΚΟ αποτραβήχτηκε.
Ο στόχος της Δημοτικής Αρχής δεν είχε επιτευχθεί.
Είχαν ήδη περάσει 4 χρόνια που η κοινωνία του Δήμου είχε στερηθεί το αμφιθέατρο που είχε αφεθεί να ρημάζει και η Δημοτική Αρχή που πολλές φορές μάς κατηγορεί για ιδεοληψία είχε αναγκαστεί να αποτύχει στη δική της ιδεοληψία. Που δεν είναι άλλη από τη συνεργασία με ιδιώτες και τις «δωρεές» που αυτοί θα προσφέρουν καθιστώντας εξαρτημένα από αυτή δημόσια αγαθά όπως η παιδεία.
Το 2017 λοιπόν το πήραν επιτέλους απόφαση . Και ως εκ θαύματος το αμφιθέατρο Νίκος Τεμπονέρας μπορούσε να επισκευαστεί με κόστος 70.000 ευρώ από πόρους της Δευτεροβάθμιας Σχολικής Επιτροπής και του Δήμου.
Μήπως αυτό σας θυμίζει κάτι;
Το καλοκαίρι δε του 2018 άρχισαν να δημοσιεύονται και οι πρώτες φωτογραφίες του «θριαμβευτή» Δημάρχου Ανδρέα Ευθυμίου και των Συνεργατών του από τα έργα.
Και θα ακολουθήσουν κι άλλες, με κορδέλες αυτή τη φορά, στα εγκαίνια που πλησιάζουν...
Επιτέλους,
τέλη του 2018, μετά από 6 ολόκληρα χρόνια απονέκρωσης (μια ολόκληρη
γενιά μαθητών δηλαδή), στην τελευταία πρόσφατη επίσκεψη που
πραγματοποιήσαμε με τη συνάδελφο Ελένη Μωραΐτη διαπιστώσαμε με χαρά και
ικανοποίηση ότι πλησιάζει η στιγμή που το Αμφιθέατρο Νίκος Τεμπονέρας θα
δοθεί ξανά ζωντανό σε χρήση από τους πραγματικούς
δικαιούχους του, τη Νεολαία του Ταύρου και του Μοσχάτου.Θα είμαστε και μεις εκεί, δικαιωμένοι για τους αγώνες μας, και καλούμε και την κοινωνία του Ταύρου να πράξει το ίδιο.
Δεν ξεγελιόμαστε όμως, μπορεί να εκπληρώθηκε ένας από τους στόχους του προγράμματός μας, καθώς και αρκετοί άλλοι όλα αυτά τα χρόνια του Καλλικρατικού Δήμου και να παίρνουμε δύναμη από αυτό, όμως γνωρίζουμε ότι για όλα πρέπει να έχουμε και εμείς αλλά και οι πολίτες το νου μας, γιατί «κίνδυνοι» σαν του Τεμπονέρας παραμονεύουν ...
* ο Γιώργος Μελέτης είναι Δημοτικός Σύμβουλος
εκλεγμένος με τη Ριζοσπαστική Δημοτική Κίνηση Μοσχάτου-Ταύρου
«Πολίτες σε Δράση για την Ανατροπή»
εκλεγμένος με τη Ριζοσπαστική Δημοτική Κίνηση Μοσχάτου-Ταύρου
«Πολίτες σε Δράση για την Ανατροπή»
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου