«Ο πρώτος μη μνημονιακός»
γράφει ο Γιάννης Λοφρέντας *
Κατατέθηκε στη Βουλή το προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2019 και για πρώτη φόρα μετά από 8 χρόνια δεν υπάρχουν μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής.
Μπορεί να ακούγεται απλό, αλλά δεν είναι.
Αρκούσαν κάτι λιγότερο από 3 χρόνια χρηστής οικονομικής διαχείρισης και νοικοκυρεμένων οικονομικών για να βγούμε από τη μέγγενη των μνημονίων και της παρατεταμένης λιτότητας.
Σαφώς και δεν μιλάμε για success story και ούτε πανηγυρίζουμε, γιατί αυτή η οικονομική περιδίνηση που βίωσε ο τόπος άφησε πολλές πληγές ανοικτές για τις οποίες χρειάζεται αρκετή δουλειά για να επουλωθούν.
Όμως δεν μπορεί να αγνοηθεί το γεγονός πως για πρώτη φορά η Ελληνική Κυβέρνηση καταθέτει μαζί με τα υπόλοιπα κράτη-μέλη τον προϋπολογισμό της, αποτυπώνοντας τις δικές της προθέσεις για τη μεταμνημονιακή εποχή.
Μπορούμε πλέον να μιλάμε για μια οικονομική πολιτική η οποία θα αίρει σταδιακά πολλές από τις αδικίες που επιβλήθηκαν, δίνοντας ανάσες σε πολλές κατηγορίες πολιτών, είτε αναφερόμαστε σε μισθωτούς, είτε σε ελεύθερους επαγγελματίες, είτε στους οικονομικά ασθενέστερους.
Σταδιακή μείωση του ΕΝΦΙΑ, μείωση φορολογίας επιχειρήσεων, μείωση ασφαλιστικών εισφορών, δημιουργία δημοσιονομικού χώρου για επέκταση της κοινωνικής πολιτικής, αύξηση των δαπανών για την υγεία, υπάρχουν στους πίνακες του προϋπολογισμού που δείχνουν τις προθέσεις της κυβέρνησης να υλοποιήσει το δικό της σχέδιο για την επόμενη μέρα.
Ένα επεκτατικό σχέδιο του οποίου οι προτεραιότητες αφορούν στη στήριξη του κόσμου της εργασίας, στην παραγωγική ανασυγκρότηση και δίκαιη ανάπτυξη και σε ενίσχυση των μέτρων ανακούφισης και κοινωνικής προστασίας.
Υλοποιούνται οι κοστολογημένες και προϋπολογισμένες εξαγγελίες του Πρωθυπουργού από τη ΔΕΘ, βασισμένες στις δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας, προκειμένου η έξοδος της χώρας από τα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής να αρχίσει να γίνεται αισθητή και στην κοινωνία.
Σε παλαιότερο άρθρο είχα αναφέρει στο ότι θα αντιπαρατεθούν τα δυο μεγάλα πολιτικά σχέδια για το μέλλον, το προοδευτικό με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και το συντηρητικό με κορμό την ΝΔ.
Θα αναθεωρήσω.
Δεν έχει πολιτικό σχέδιο η ΝΔ.
Κινείται ευκαιριακά, με βάση την επικαιρότητα, καταστροφολογεί μονίμως και εμμένει για τρίτη συνεχόμενη χρονιά να ζητά εκλογές κάθε εβδομάδα.
Δεν τη δικαιώνει όμως κανείς.
Ούτε οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, ούτε το «αδελφό» Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, ούτε η ίδια η πραγματικότητα.
Ποιο είναι το πολιτικό της σχέδιο όταν δεν απαντά στα πολιτικά ερωτήματα που θέτει η μεταμνημονιακή εποχή;
Η ΝΔ δεν έχει προγραμματικό λόγο και συνεχίζει να υπερασπίζεται τις πολιτικές που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία με τη διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων, τη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ημέτερων.
Είναι έργο των Ελλήνων και της Ελλάδας το ότι επιστρέφουμε στην κανονικότητα.
Με θυσίες γίναμε και πάλι θεσμικά αξιόπιστοι, διπλωματικά δραστήριοι και έχουμε κορυφαίες αναπτυξιακές προοπτικές έναντι των υπόλοιπων κρατών μελών της ΕΕ.
Στην ολοκλήρωση της τετραετίας η πραγματική επιλογή για τον ελληνικό λαό θα είναι να διαλέξει το προοδευτικό σχέδιο της στήριξης του κοινωνικού κράτους, της χρηστής οικονομικής διαχείρισης, της συνοχής και της σταθερότητας σε μια ευαίσθητη γεωπολιτική περιοχή, έναντι της απορρύθμισης.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου