Η μέρα της Μάγδας
του Δημήτρη Ψαρρά
Μπορεί ο θρήνος για τον χαμό ενός νέου ανθρώπου να γίνει σύνθημα ελπίδας για χιλιάδες άλλους νέους; Η Μάγδα Φύσσα έδωσε χθες το βράδυ ακόμα μία φορά τη δική της απάντηση.
Όπως κάθε χρόνο, στάθηκε σιωπηλή μπροστά στο μνημείο του Παύλου, το άγγιξε, τακτοποίησε τα λουλούδια και αποσύρθηκε σε μια γωνιά της συγκέντρωσης. Όλα τα μάτια των συγκεντρωμένων ήταν στραμμένα πάνω της, αλλά εκείνη προτίμησε να μείνει διακριτικά σε κάποια απόσταση από το μνημείο.
Η στάση της Μάγδας τα τελευταία τέσσερα χρόνια ήταν αυτό που δεν περίμενε η Χρυσή Αυγή.
Μπορεί οι δολοφόνοι της ναζιστικής οργάνωσης να είχαν φανταστεί την κατακραυγή που θα προκαλούσε το έγκλημά τους στο Κερατσίνι πριν από πέντε χρόνια, αλλά δεν υπολόγιζαν ότι απέναντί τους θα βρουν το κουράγιο μιας μάνας, αποφασισμένης να βρει το δίκιο του γιου της, αλλά και τόσων άλλων θυμάτων.
Είμαι σίγουρος ότι ένας από τους λόγους που δεν τολμούν να πατήσουν στη δίκη τους ο Μιχαλολιάκος και τα πρωτοπαλίκαρά του είναι ότι δεν αντέχουν να αντικρίσουν το κουράγιο και την αξιοπρέπεια της Μάγδας.
Όταν επιχείρησαν να κάνουν οργανωμένη εμφάνιση στη δικαστική αίθουσα και να προκαλέσουν επεισόδια, ήταν η Μάγδα εκείνη που δέχτηκε πρώτη τη χυδαία τους επίθεση. Και στάθηκε όρθια.
Από τότε οι ναζιστές εξαφανίστηκαν και επικαλούνται κάθε λογής αστεία επιχειρήματα για να δικαιολογήσουν την απουσία τους. Η Μάγδα τούς έχει ήδη νικήσει.
Διαβάστε:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου