Η ταινία «Ρώσικη Κιβωτός» προβάλλεται στο πρώην Κάμπινγκ Βούλας, την Παρασκευή 26 Ιανουαρίου στις 8.30μμ

Η ρωσογερμανική ταινία του Aleksandr Sokurov «Ρώσικη Κιβωτός - Russki Kovcheg», θα προβληθεί την Παρασκευή 26 Ιανουαρίου, στις 8.30μμ στο Αυτοδιαχειριζόμενο πρώην Κάμπινγκ Βούλας. 

Η προβολή γίνεται στο κτίριο της πύλης εισόδου πεζών και η είσοδος είναι δωρεάν.
Προσοχή: Η νέα ώρα έναρξης της προβολής είναι στις 8.30μμ.


Λίγα λόγια για την ταινία από το athinorama.gr:

Ρωσογερμανική ταινία, 2002, διάρκεια: 96’ σε σκηνοθεσία: Aleksandr Sokurov με τους: Sergei Dontsov, Mariya Kuz netsova, Leonid Mozgovoy, David Giorgobiani, Aleksandr Chaban.
 
Ένας Ρώσος αφηγητής και ένας Γάλλος διπλωμάτης του 18ου αιώνα διασχίζουν το Μουσείο του Ερμιτάζ, δηλαδή τα παλιά Χειμερινά Ανάκτορα της Πετρούπολης, στις αίθουσες του οποίου αναβιώνουν 300 χρόνια ρωσικής ιστορίας, από τον Μεγάλο Πέτρο μέχρι την πτώση της δυναστείας των Ρομανόφ.

Εκθαμβωτικό τεχνικό επίτευγμα, γυρισμένο εξ ολοκλήρου σε εξαιρετικής μαεστρίας μονοπλάνο. Εντυπωσιάζει ως εικαστικό στιλιζάρισμα, κουβαλά όμως μια εστέτ και ξεπερασμένη άποψη πάνω στην ιστορία και την τέχνη.

Βρισκόμαστε χωρίς αμφιβολία μπροστά σε ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα τόσο από άποψη τεχνικής όσο και αισθητικής στοιχήματα στην ιστορία του σινεμά: Σε ένα και μοναδικό πλάνο γυρισμένο με κάμερα υψηλής ευκρίνειας, ακολουθούμε έναν Ρώσο αφηγητή, το πρόσωπο του οποίου δεν βλέπουμε ποτέ, ο οποίος μαζί με έναν Γάλλο διπλωμάτη του 18ου αιώνα διασχίζει το Μουσείο του Ερμιτάζ, δηλαδή τα παλιά Χειμερινά Ανάκτορα της Αγίας Πετρούπολης. Στις αίθουσές του αναβιώνουν 300 χρόνια ρωσικής ιστορίας, από τον Μεγάλο Πέτρο μέχρι την πτώση της δυναστείας των Ρομανόφ - κι όχι μόνο μέσα από τα εκθέματα.

Καθώς οι δυο άντρες συνδιαλέγονται φιλοσοφικά ή καλλιτεχνικά, βλέπουμε την Αικατερίνη τη Μεγάλη, τον Μεγάλο Πέτρο ή καθημερινές στιγμές της οικογένειας του τσάρου Νικόλαου, ενώ στις συζητήσεις παρεμβάλλονται κι άλλοι, όπως ο διευθυντής του Ερμιτάζ Μιχαήλ Πιοτρόφσκι. Ο Αλεξάντρ Σοκούροφ («Φάουστ», «Η Κιβωτός των Ανθρώπων») σχολιάζει με έξυπνο, διεισδυτικό και συχνά ειρωνικό τρόπο τις σχέσεις τέχνης και εξουσίας, την αξία της ανθρώπινης μνήμης και το διαρκή «ανταγωνισμό» της πατρίδας του με τη Δύση, υμνώντας παράλληλα το ρωσικό μεγαλείο, ταυτισμένο εν πολλοίς με την αυτοκρατορική, τσαρική περίοδό του.

Το σκηνοθετικό του στιλιζάρισμα εντυπωσιάζει και η δεξιοτεχνία του σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό (διευθυντής φωτογραφίας ο Γερμανός Τίλμαν Μπίτνερ του «Τρέξε Λόλα, Τρέξε», κορυφαίος steadicam operator), αντιμετωπίζει όμως την ιστορία και την τέχνη με μια μάλλον εστέτ, αντιδιαλεκτική ματιά (ως κάτι ακίνητο και διαχρονικά απαράλλαχτο), υπογράφοντας έτσι μια ταυτοχρόνως πρωτοπόρα, κομφορμιστική, τολμηρή αισθητικά και αντιδραστική ιδεολογικά ταινία αναφοράς.