Με μια όμορφη εκδήλωση έγινε η παρουσίαση του βιβλίου «Τα μπλουζ του Αγ. Παντελεήμονα» στο «Καλλίπολις» (φωτο - video)

Με μια όμορφη και συγκινησιακά φορτισμένη εκδήλωση έγινε η παρουσίαση του βιβλίου του Κώστα Ποντικόπουλου «Τα μπλουζ του Αγίου Παντελεήμονα» στην αυλή του Χώρου Πολιτισμού &

Αλληλεγγύης «Καλλίπολις».

Για το βιβλίο και τον συγγραφέα μίλησαν η φιλόγογος Λίτσα Μπούκα και η εκπαιδευτικός - συγγραφέας και μέλος της Ομάδας Βιβλίου Σωσώ Μακρή, ενώ η Βιβή Γεωργαντοπούλου, συντονίστρια Λέσχης Ανάγνωσης - βιβλιομπλόκερ, είχε έναν ενδιαφέροντα διάλογο με τον συγγραφέα του βιβλίου Κώστα Ποντικόπουλο.

Από την πλευρά τους οι διοργανωτές τήρησαν την υπόσχεσή τους για μια «εκδήλωση με πολυμορφικό χαρακτήρα και συζήτηση σε παρεΐστικο κλίμα, στη φιλόξενη αυλή του Χώρου», αφού μετά την παρουσίαση ακολούθησε η προβολή της μικρού μήκους ταινίας «Το όνειρο κάθε Αρχιτέκτονα» σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Οικονομίδη που είναι βασισμένη στη συλλογή διηγημάτων του Κ. Ποντικόπουλου «Το Φορτηγό και το Τριαντάφυλλο», ενώ στη συνέχεια πήραν τα ηνία οι παρέες με κρασί, ρακή και μεζέδες μέχρι μετά τα μεσάνυχτα.

Για την εκδήλωση έγραψε ο Πέτρος Κακολύρης των εκδόσεων «Εύμαρος»:

Μαγική βραδιά σε ένα μαγευτικό χώρο η χθεσινή στο Χώρο Πολιτισμού & Αλληλεγγύης "Καλλίπολις" στην παρουσίαση του βιβλίου του Κώστα Ποντικόπουλου "Τα μπλουζ του Αγ. Παντελεήμονα" στην αυλή της Καλλίπολης, στο Ελληνικό.

Η αυλή πλημμύρισε από κόσμο, οι ομιλίες μεστές και ουσιαστικές από τη φιλόλογο

Λίτσα Μπούκα, την εκπαιδευτικό-συγγραφέα Σωσώ Μακρή, τη συντονίστρια Λέσχης Ανάγνωσης- βιβλιομπλόγκερ Βιβή Γεωργαντοπούλου και τον συγγραφέα του βιβλίου Κώστα Ποντικόπουλο φανερά συγκινημένο, στα καλύτερά του όμως.

Ακολούθησε η προβολή της μικρού μήκους ταινίας "Το όνειρο κάθε αρχιτέκτονα" η οποία βασίζεται στο δεύτερου βιβλίο του συγγραφέα από τη συλλογή "Το φορτηγό και το Τριαντάφυλλο".

Και τα δυο βιβλία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Εύμαρος.
Η βραδιά έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο, συζητήσεις και κουβεντούλα με εκλεκτά μεζεδάκια, κρασί και τσίπουρο που ετοίμασαν με πολύ μεράκι οι άνθρωποι του "Καλλίπολις".

Ένα μεγάλο ευχαριστώ για την υπέροχη βραδιά και τη θερμή φιλοξενία στην Καλλίπολη στην οποία ευχόμαστε μακροημέρευση και δημιουργικότητα.

Η Βιβή Γεωργαντοπούλου, συντονίστρια Λέσχης Ανάγνωσης - βιβλιομπλόκερ, έγραψε:

Έχει απόλυτο δίκιο ο Πέτρος Κακολύρης του Εύμαρου, δεν υπερβάλλει. Είναι πανέμορφος ο χώρος και από καρδιάς εύχομαι στην "Καλλίπολις Kallipolis Χώρος Πολιτισμού & Αλληλεγγύης", καινούργια και -όπως δείχνουν τα πρώτα της βήματα- πολύ δραστήρια συλλογικότητα των Νότιων περιοχών, μακροημέρευση και τέτοιες συλλογικές επιτυχίες σαν την χτεσινή σε πείσμα του ατομικισμού που (αφήνουμε να) δηλητηριάζει την καθημερινότητά μας.

Όσο για το μικρόσχημο, ολιγοσέλιδο βιβλίο του Κώστα Ποντικόπουλου θα το προτείνω και από εδώ ανεπιφύλακτα. Είναι μικρόσχημο και ολιγοσέλιδο αλλά μαζί -και μ' έναν καταπληκτικό τρόπο- τεράστιο και πυκνογραμμένο, σφιχτό κουβάρι της πιο πρόσφατης Ιστορίας μας που εκείνος το ξετυλίγει με θαυμαστή οικονομία και μαζί γενναιοδωρία λόγου, προκαλώντας δυνατά συναισθήματα στον αναγνώστη, δίχως φιλολογικές κλάψες, πολιτικάντικα μισόλογα και γλυκερές νοσταλγίες. Η συλλογική μνήμη δεν τα χρειάζεται αυτά για να παραμένει ισχυρή.

Ο Κώστας Ποντικόπουλος το ξέρει αυτό καλά και αφηγείται τα δύσκολα και τα πικρά του πολιτικού μας βίου μ' έναν ιδιαίτερα έντιμο τρόπο, πέρα κι από το συγγραφικό του ταλέντο, τρόπο που είχα καιρό να τον διακρίνω σε πολιτικό κείμενο ή λογοτεχνικό, αν προτιμάτε, που δεν φοβάται όμως να μιλήσει (και) πολιτικά.

Η Σωσώ Μακρή, εκπαιδευτικός - συγγραφέας και μέλος της Ομάδας Βιβλίου του «Καλλίπολις», έγραψε:

Άλλη μια όμορφη βραδιά βιβλίου, χθες στο "Καλλίπολις". Αφουγκραστήκαμε την καρδιά των "Μπλουζ του Αγίου Παντελεήμονα" και γίναμε συναναγνώστες, συνταξιδευτές ενός μεγάλου βιβλίου, ενός σπουδαίου ανθρώπου, του συγγραφέα Κώστα Ποντικόπουλου.

Ήταν μεγάλη τιμή για μένα

μαζί με τις συμπαρουσιάστριες του βιβλίου τη φιλόλογο Λίτσα Μπούκα και τη συντονίστρια Λέσχης βιβλίου, βιβλιομπλόγκερ Βιβή Γεωργαντοπούλου να προσεγγίσω το κείμενο του Κώστα και όλες αυτές τις λέξεις που έδωσαν πνοή στις ανάσες των παιδιών μέσα στις ιστορίες των μεγάλων. Η καρδιά των ‘’Μπλουζ’’ χτυπά κάθε φορά όπως και η καρδιά του αναγνώστη όταν διαβάζει πάλι και πάλι τις σελίδες του βιβλίου.

Παραθέτω ένα απόσπασμα από την δική μου ανάγνωση και προσέγγιση, στην παρουσίαση του βιβλίου:''Τα Μπλουζ του Αγίου Παντελεήμονα'' του Κώστα Ποντικόπουλου, Εκδόσεις Εύμαρος.

… ‘’Τα μπλουζ’’’ όπως η φωνή και η συνομιλία της με την κιθάρα, οι σχέσεις ζωής, ο διάλογος του συγγραφέα με την παιδική ηλικία, οι πολιτικές συζητήσεις των μεγάλων, τα παιχνίδια της αθωότητας ,τα χαρτάκια, τα τσιγκάκια, το γέλιο και το κλάμα. Οι φωνές των παιδιών, τα γκολ, η γεύση από το σουσαμένιο κουλούρι με το τυρί, η διπλή πίτα στο σουβλάκι, η σοκολατένια πάστα. Η ζωή είναι εκεί έξω στους δρόμους, στις γειτονιές και στην πλατεία με τα όμορφα και τα άσχημα.

…Στο βοηθητικό μπαλκονάκι, στον μικροσκοπικό ακάλυπτο με τη στριφογυριστή σιδερένια σκάλα που οδηγεί στην ταράτσα για το άπλωμα της μπουγάδας, θα ακούσει για πρώτη φορά το θεϊκό ήχο της φυσαρμόνικας που ανέβαινε στον ουρανό μαζί με την ευωδία των γιασεμιών.

...Η μουσική αρμονία από το ανοιχτό παράθυρο, όπου όλη μέρα το ραδιόφωνο παίζει. Και όταν ο πατέρας φέρνει το πικάπ ακόμα καλύτερα. ''Δέσμιος της μουσικής, η μουσική στάζει μέσα μου’’ λέει ο συγγραφέας. Μελωδίες και ήχοι, σχέσεις ανθρώπων, έρωτες, βίωμα ζωής στους γύρω δρόμους Μιχαήλ Βόδα και Υγείας, οδός Πιπίνου, Αλκιβιάδου, το καφενείο του Βυζούρη, το ζαχαροπλαστείο των αδελφών Μαλάμου, η παιδική χαρά , το γήπεδο.

Τα σινεμά έχουν κυκλώσει την πλατεία. Η Ρίντα, ο Άρης, ο Ορφέας, η Εσπέρια και τα θερινά, με το ομορφότερο το Διάνα, με το αγιόκλημα και τα γιασεμιά. Η γλύκα του καλοκαιριού, σε μια Αθήνα που λουλούδιαζε. Η μαγεία του κινηματογράφου και ’’πώς το πανί στοίχειωνε τα όνειρα και τις εσωτερικές ανησυχίες ενός παιδιού’’.

Εκεί κοντά βρίσκεται το τέλος της παιδικής ηλικίας και η αρχή της ενηλικίωσης στα τρυφερά, υπομονετικά, ταξιδιάρικα χέρια της Νέλλης όταν μια μέρα διάβηκε με καρδιοχτύπι το μισάνοιχτο πορτάκι που μόλις αχνοφαινόταν κάτω από μια κοκκινισμένη λάμπα.

…Και όταν άρχισαν να γκρεμίζονται τα παλιά όμορφα τρίπατα του μεσοπολέμου και συνέχιζαν να έρχονται νέοι κάτοικοι ‘’η γειτονιά υψωνόταν προς τα πάνω ‘’λέει ο συγγραφέας. Πολυκατοικίες λαμπερές και σπίτια κλουβιά όπου οι απλοί άνθρωποι φυλάκισαν τα όνειρά τους. Περισσότερα μαγαζιά, περισσότερα αυτοκίνητα. Δεν μπορούσαν πια να παίξουν μπάλα στο δρόμο. Και τότε ήρθε η έξωση, μια ύπουλη έξωση… Αποτέλεσμα της εξέλιξης και της ανάπτυξης…

...Και τότε ήρθε το μάθημα ζωής, από την ίδια την πλατεία, μέσα από ένα περιστατικό που πόνεσε περισσότερο την παιδική ψυχή παρά την τρυφερή σάρκα: "Πως τα όνειρα ανήκουν δικαιωματικά σε όλους, όπως ο αέρας και η θάλασσα". Για την πλατεία ήταν όλοι παιδιά, ήταν το ίδιο στοργική με τα δικά της και με τα καινούρια παιδιά, όλοι είχαν τα ίδια δικαιώματα, "αρκεί να της κατέθετες τα όνειρα των παιδικών σου χρόνων".

ΥΓ του ιστολογίου:

Δεν μπορέσαμε να εξασφαλίσουμε κείμενο από την Λίτσα Μπούκα, η οποία με άρτια δομημένο λόγο άνοιξε τον κύκλο της παρουσίασης, καθώς η Κρήτη, για την οποία αναχώρησε την επομένη, δεν μπορούσε να περιμένει.