Πολίτικαλ κορέκτ και κουραφέξαλα

της Κατερίνας Ακριβοπούλου

«Το μεγάλο πρόβλημα της ανθρωπότητας είναι η τρίτη ηλικία. Το προσδόκιμο ζωής έχει ανέβει δραματικά. Οι άνθρωποι δυστυχώς δεν πεθαίνουμε νωρίς και από κει και πέρα επιβαρύνουμε την κοινωνία δυσανάλογα».

Αυτά έλεγε το 2013 ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, επιχειρηματολογώντας για την ανάγκη να αυξηθούν τα όρια ηλικίας στο συνταξιοδοτικό.

Ένα κακό τρολ θα μπορούσε να ξεσαλώσει σήμερα με μακάβριο χιούμορ και θανατηφόρα δηκτικότητα γι’ αυτή την τοποθέτηση, έτσι όπως περικλείει τη συμπύκνωση του κυνισμού και της αναλγησίας.

Κάτι τέτοιο όμως θα έθιγε την πολιτική ορθότητα, ε; Αυτό το κουτοπόνηρο αξίωμα που κατασκεύασαν οι θεωρητικοί του συντηρητισμού, για να αποτρέψουν κάθε έννοια αιρετικότητας και να μανιπουλάρουν την κριτική σκέψη και την ελεύθερη έκφραση.

Αυτή η κορεκτίλα λοιπόν ξεσαλώνει από χθες, εναντίον όσων δεν συμμερίζονται την «αγιογράφηση» του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, λες και δεν ξέρουν και οι πέτρες σ' αυτόν τον τόπο τον βίο και την Πολιτεία όλων των πολιτικών που επηρέασαν καταλυτικά την ιστορία και καθόρισαν τη ζωή μας.

Πριν αποφανθεί με το δικό της -και συνήθως αμφιλεγόμενο- τρόπο η Ιστορία για τους ηγέτες παλαιάς κοπής, όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο πρεσβύτερος, ο Ηλίας Ηλιού, ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Χαρίλαος Φλωράκης, ο Λεωνίδας Κύρκος και εν προκειμένω ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, έχει ήδη αποφανθεί ο λαός.

Οι πραγματικοί πολίτες και όχι οι υπήκοοι ή οι οπαδοί έχουν άποψη για όλους και ευτυχώς δεν είναι ενιαία, σε αντίθεση με την αντίληψη των «κορεκτάδων», που ανέχεται τη γνώμη σου μόνον όταν συμφωνεί με τη δική τους. Αλλιώς στην πυρά…

Αλαλάζουν σαν κύμβαλα, για απόψεις και σχόλια που αναφέρονται στην αποστασία ή την οικογενειοκρατία, λες και δεν πρόκειται για ιστορικά γεγονότα και πολιτική πραγματικότητα.

Η κληρονομική Δημοκρατία τριών οικογενειών, με προεξάρχουσα την οικογένεια Μητσοτάκη, δεν είναι εκείνη που διαφεντεύει ακόμη και σήμερα την Ελλάδα, σε βάρος της Κοινωνικής Δημοκρατίας;

Ή μήπως η αποστασία ήταν «συνωστισμός στο σπίτι του Πάνου Κόκκα και απαγγελία ποίησης από τον Νόβα», όπως ευστόχως έγραψε ο φίλος μου ο Δημήτρης Μανιάτης.

Τα πραγματικά δεδομένα δεν υπόκεινται στον περιορισμό που επιθυμεί η στειρότητα του φανατισμού, από όπου και αν προέρχεται. Είναι εξίσου αποκρουστικό δηλαδή να εξεγείρονται οι αντίπαλοι του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, επειδή λες ότι διέθετε πολιτικές ικανότητες, διορατικότητα και ρητορική δεινότητα υψηλού επιπέδου.

Φτάνει πια με την τοξική νοοτροπία που δαιμονοποιεί την άλλη άποψη!

Φτάνει πια με τα κουραφέξαλα και την ιδιότυπη δικτατορία του πολίτικαλ κορέκτ που έκανε τον Ουμπέρτο Έκο να εξανίσταται σε ανύποπτη στιγμή, ότι η «πολιτική ορθότητα τείνει να εξελιχθεί σε νέας μορφής φονταμενταλισμό».

altsantiri.gr