Ριψάσπιδες εμείς δεν θα γίνουμε

της Μαύρας Σαραντοπούλου

Όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος δύο μέρες μετά την υπογραφή της συνθήκης των Σεβρών, βρισκόταν κλινήρης σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου στο Παρίσι, μετά την απόπειρα δολοφονίας του από τους Τσερέπη- Κυριάκη, ρώταγε γεμάτος αγωνία τους παρευρισκομένους: “δεν το θέλει η Ελλάδα όλο αυτό που κάνω”;

Ένα χρόνο και 9 μήνες, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει αναλάβει να φέρει εις πέρας την πιο δύσκολη κατά την διάρκεια της μεταπολίτευσης αποστολή για το κράτος. Την αναστήλωση και ανασυγκρότηση των πυλώνων του κρατικού μηχανισμού, βγάζοντας παράλληλα τη χώρα από το καθεστώς επιτήρησης, με την κοινωνία όρθια.

Αυτά τα τρία χαρακτηριστικά της πάλης, μιας πάλης που όμοια δεν έχει ξαναϋπάρξει στην ιστορία των κινημάτων της χώρας μας, δεδομένου ότι μπροστάρης του αγώνα τούτου είναι για πρώτη φορά στην εξουσία η Αριστερά, είναι εκείνα που θα αλλάξουν ριζικά ό,τι ξέραμε μέχρι στιγμής για τη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού, ό,τι μας έπνιγε βιώνοντάς το, όλο το σάπιο, το σαθρό, το άδικο, το διεφθαρμένο και κατ' επέκταση το κοινωνικά ανισότιμο.

Οι εχθροί μας δεν έχασαν χρόνο. Πάγια τακτική του καπιταλισμού να μελετά τον εχθρό του και να αναβλύζει νέους τρόπους επιβίωσης. Συστημικοί και «μη», μπροστά στον τρόμο της χαμένης αρπαχτής, του χαμένου 50ντάρικου, που βαλμένο τεχνηέντως στην τσέπη την ώρα της συζήτησης για την χάραξη «γραμμής», ενώθηκαν να πολεμήσουν ό,τι πιο καθαρό και προοδευτικό είχε να προβάλλει η ελληνική κοινωνία.

Η «γραμμή» που δίνονταν καθημερινά από τους λάτρεις των rangers, τους χειροκροτητές των καταλυτών της Δημοκρατίας, των παιδιών της εξακολουθητικής μίζας από τα βόρεια, της παθογένειας με μια φράση του συστήματος αδίκου μέσα στο οποίο ζήσαμε όλοι τις τελευταίες δεκαετίες -όχι ότι πιο πίσω ήταν καλύτερα τα πράγματα, όμως εδώ μιλάμε με άλλους όρους- ήταν μία: Διαστρέβλωση, επίθεση, συκοφαντία. Και όλοι θα 'χουν το χαρτζηλικάκι τους, ποιος θα επιπλήξει; Ξέρουν να κατευνάζουν τα πλήθη, παλιά τους τέχνη κόσκινο, στους διαδρόμους και τα γραφεία των μεταγωγών.

Παρακολουθούσαμε κάθε μέρα, μα κάθε μέρα, όλους τους Νεοδημοκράτες, ΚΚΕδες, Χρυσαυγίτες και ξεπεσμένους «Αριστερούς» της σφαλιάρας του Γυμνασίου, πού τόσο άνετα και χωρίς ίχνος μποτιλιαρίσματος φτάσανε από Κουμουνδούρου - Χ. Τρικούπη και έπειτα Μοσχάτο, να επιδίδονται σε ανελέητες συκοφαντίες, με αντίστροφες αναγνώσεις κυβερνητικών πράξεων, φωνασκώντας στον λαό πόσο μεγάλο κακό πάθαμε με τον ΣΥΡΙΖΑ και όσο μένει χειροτερεύουν τα πράγματα. Αναπαραγωγή λαϊκίστικων κλισέ, που τα ξεπατίκωνε ο ένας από τον άλλον . Μέχρι εκεί έφτανε ο «πατριωτισμός» τους. Η ίδια επίθεση, γιατί η ισορροπία της ρεμούλας και η κουτάλα με τα κουταλάκια που πολύ έξυπνα μοίραζε το σύστημα για να σε κάνει ό,τι θέλει ανθρωπάκι, είναι γλυκά, πολύ γλυκά, πώς να το κάνουμε.

Η κυβέρνηση προχωρούσε βήμα-βήμα -και προχωρά ανοδικά- έχοντας μπροστά στα μάτια μόνο τον στόχο της. Και τα «σκυλιά να ουρλιάζουν. Φράση κλισέ, μα αν παρακολουθήσει κανείς ένα δεκάλεπτο από τις ενημερωτικές εκπομπές θα αισθανθεί δικαιωμένος για τη φράση αυτή. Η διαπραγμάτευση έκλεισε με πολύ καλύτερους όρους, αντισταθήκαμε, σηκώσαμε ανάστημα, υποχωρήσαμε βεβαίως σε αρκετά σημεία για το καλό και μόνο του λαού, γιατί η ταξική πάλη έχει στα όπλα της και την τακτική της οπισθοχώρησης. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να επισημανθεί το εξής: ό,τι καλύτερο μπορούσε να γίνει έτσι ώστε η κοινωνία να βγει όρθια από τις συνθήκες επιτήρησης, έτσι ώστε να βγάλει η χώρα τη θηλιά των μνημονίων, έχει γίνει και θα γίνει μόνο με την Αριστερά στην εξουσία.

Οι πιέσεις ήταν ασφυκτικές και τα ταμεία άδεια. Μα έπρεπε να τα καταφέρουμε. Έτσι λοιπόν μέσα σε περίπου ένα χρόνο κάναμε εμφανές το σύνθημα για δίκαιη ανάπτυξη και αναδιανομή.

• Τα οικονομικά του κράτους πήγαν πολύ καλύτερα από το αναμενόμενο. Φτάνει να σκεφτεί κανείς ότι εισπράξαμε 1δις ευρω επιπλέον από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και 1,2 δις ευρώ από τη ρύθμιση των 100 δόσεων.
• Η παρούσα συμφωνία μας με τους δανειστές, θέτει ως στόχο χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα, γεγονός που μας δίνει την δυνατότητα να εξοικονομήσουμε 20 δις ευρώ δημοσιονομικό χώρο.
• Μία πρωτιά που κατακτήσαμε εν μέσω των πιο δύσκολων κοινωνικοπολιτικών συνθηκών, ήταν η απορροφητικότητα του ΕΣΠΑ που άγγιξε το 98%, το μεγαλύτερο ποσοστό της ΕΕ.
• Το προσφυγικό δεν επιβεβαίωσε τα σκληρά σενάρια της δεξιάς, για αύξηση της εγκληματικότητας, χτυπήματα από τον isis και φυσικά αφανισμό του Έθνους των Ελλήνων!
• Η παιδεία για πρώτη φορά αντιμετωπίζεται από την κυβέρνηση της χώρας και το εν λόγω Υπουργείο με μεγάλη υπευθυνότητα και όραμα. Όραμα για ένα σχολείο ανθρώπινο, ελεύθερης έκφρασης, που θα προωθεί τις αξίες της αλληλεγγύης, της ισότητας, της ουσιαστικής μάθησης και της δημιουργίας.
• Μέσα στα πολλά που έγιναν, εξαιτίας της πολιτικής βούλησης και της ικανότητας των ανθρώπων που απαρτίζουν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δεν θα πρέπει να παραλείψουμε τις δράσεις για την βοήθεια των ευάλωτων κοινωνικά ομάδων, με τα ζεστά γεύματα στα σχολειά, την κάρτα σίτισης και άλλα, για τα οποία ξέρουμε ότι είναι ίσως σταγόνα στον ωκεανό της δυσκολίας που αντιμετωπίζει ένα μεγάλο μέρος του λαού μας, μα μη ξεχνάμε, πως ακόμη και αυτή η σταγόνα, δεν μας χαρίστηκε. Την διεκδικήσαμε και την πήραμε.
• Θα ήταν ωστόσο άδικο να μην αναφέρουμε και τη συνεισφορά του Υπ. Εθνικής Άμυνας και προέδρου των ΑΝΕΛ, Πάνου Καμμένου στην τιτάνια αυτή προσπάθεια. Παρά τις ιδεολογικές διαφορές και αποκλίσεις μας, απεδείχθη ιδιαιτέρως συνεπής αλλά και άξιος, τόσο στην πράξη, όσο και στον λόγο.

Και κάπως έτσι εν μέσω απανωτών κρίσεων και μαχών, φτάσαμε στο μέγα ζήτημα των τηλεοπτικών συχνοτήτων και αδειών. Εδώ ξεσκεπάστηκε όλη η "μπόχα" του συστήματος, που εμείς του χώρου, την έχουμε νιώσει στο πετσί μας.

Ποιός δημοσιογράφος που σέβεται τον εαυτό του και το πνευματικό προϊόν που παράγει, δεν είδε, δεν άκουσε, δεν έγινε μάρτυρας του μεγάλου kolpo grosso, που άπλωνε τα πλοκάμια στα πολιτικά γραφεία, στα ταμεία των οργανισμών, στις βίλες των μεγαλοδημοσιογράφων, στα γραφεία δικηγόρων και δικαστών, στην πένα τη δική σου και τη δική μου. Γίναμε μάρτυρες της καθοδηγούμενης ενημέρωσης ανάλογα με τα φράγκα που παιζόντουσαν - και ήμασταν εκεί κύριοι μην διανοηθείτε να μας αμφισβητήσετε. Όσοι διαφωνούσαν, εκβιάζονταν, προπηλακίζονταν και στο τέλος έμεναν άνεργοι. Ποιο νομικό καθεστώς μας προστάτευε; Ακόμη και οι επιθεωρήσεις εργασίας έτρεμαν ενδεχόμενη μετάθεση εάν «ενοχλούσαν» τους κυρίους-κυρίους. «Όποιος είχε στόματα να θρέψει» -λες και οι άλλοι δεν είχαν-, έσκυψε το κεφάλι και από το πολύ σκύψε-σκύψε, αντί να βλέπει εχθρό τον εργοδότη του, είδε την κυβέρνηση.

Μια κυβέρνηση που θέλησε να βάλει τάξη και κανόνες, στην -για δεκαετίες- λεηλασία , να διασφαλίσει το μεροκάματο, να στείλει στο ταμείο όλους αυτούς που ρήμαξαν το κράτος, με τα θαλασσοδάνεια, με τα εκατομμύρια χρωστούμενα σε φόρους και εισφορές, μα πάνω από όλα, να δώσει πίσω τη χαμένη αξιοπρέπεια τόσο του τηλεοπτικού εργαζόμενου, όσο και του τηλεθεατή. Να πάψει η καθημερινοβραδινή τρομοκρατία, το γονάτισμα του σθένους ενός ολόκληρου λαού, η παραπληροφόρηση, η συκοφαντία, το μαύρο για άσπρο, το σάπιο για ώριμο.

Δεν θα ξεχάσω -προσωπική μου εμπειρία- όταν κάποια στιγμή συνάντησα στον δρόμο μία συνάδελφο λίγο πριν βγει σε σύνταξη που μου είπε: «Καλά έκανες και έφυγες, μας έφεραν ατομικές συμβάσεις, 600 μικτά». Γι αυτές τις ατομικές συμβάσεις φωνασκούν κάποιοι εκ των εργαζομένων των μεγάλων καναλιών; Για το καθεστώς δουλοπρέπειας μέσα στο οποίο φυτοζωούσαν οι πιο πολλοί;

Η εργασία κύριοι, με όρους αξιοπρέπειας, είναι πρωταρχική ευθύνη της κυβέρνησης και σε καμία περίπτωση δεν θα έμεναν στον δρόμο χιλιάδες εργαζόμενοι, όπως ήξερε με μία υπογραφή να κάνει ο Μητσοτάκης και με μία εντολή Σαμαρά να εκτελεί ο Κεδίκογλου. Φοβήθηκες κ. δικαστά το γιουχάισμα στους δρόμους του Κολωνακίου; Και δεν φοβήθηκες τη συνείδησή σου, όταν θα σου προτάξει την αλήθεια των πραγμάτων; Το δίκιο του καταβαραθρωμένου κράτους σου, τη λεηλασία της πνευματικότητας του λαού σου;

Η Αριστερά διαχρονικά πάλεψε και παλεύει για το δίκιο του εργαζόμενου, το δίκιο των χαμηλών τάξεων, το δίκιο του λαού. Και έχει καταθέσει τα διαπιστευτήρια της στα ξερονήσια και στις φυλακές. Έχει αποδείξει το μεγαλείο της, χαρίζοντας χρυσές σελίδες στην ιστορία του λαού και του τόπου μας. Η Αριστερά ήταν και είναι για όλους, για το δίκιο, για το ψωμί και το βιβλίο.

Γι αυτή λοιπόν την Αριστερά παλεύουμε, αυτή σηκώνουμε στους ώμους. Ξέρουμε να μαχόμαστε και δεν θα παραδώσουμε τα όπλα. Ριψάσπιδες εμείς, δεν θα γίνουμε.

left.gr