Το τοπόσημο
της Πέπης Ρηγοπούλου
 |
| Από κινητοποίηση ενάντια στην πώληση του Ελληνικού στον χώρο του παλαιού αεροδρομίου |EUROKINISSI |
Δύο χρόνια μετά, τον Ιούνιο του 2016, οι δηλώσεις του κ. Σπίρτζη ως υπουργού πλέον Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων έχουν διαφοροποιηθεί.
Μιλούν για ειλημμένες αποφάσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων και σημειώνοντας ότι δεν ήταν το καλύτερο τίμημα αυτό στο οποίο δόθηκε το Ελληνικό, λησμονούν τα περί Δημοσίου και ρίχνουν το ανάθεμα στο ΤΑΙΠΕΔ και τον κ. Πιτσιόρλα επειδή αυτονομούνται από την κυβερνητική γραμμή.
Σύμφωνα με κάποια μέσα ενημέρωσης, ξεσπούν τότε δύο «πόλεμοι»: Ενας από τη Ν.Δ., που ζητά την παραίτηση του κ. Σπίρτζη για να μην καθυστερήσει άλλο το έργο. Και ένας δεύτερος μεταξύ των κ. Πιτσιόρλα και Σπίρτζη, με τον πρώτο να απαξιώνει τον δεύτερο και να μιλά για άλλες διαδρομές και άλλη κλίμακα αξιών.
Δεν γνωρίζω αν όλοι αυτοί οι «πόλεμοι» του περασμένου Ιουνίου λύθηκαν ή θα λυθούν ως είθισται με ένα ποτήρι κρασί, γιατί η σαμπάνια είναι πλέον πρόκληση, σε μία ακόμα εκδήλωση για κάποια αιματοβαμμένη επέτειο που πάντα τη γιορτάζουν αυτοί που δεν έγιναν ούτε απλοί δότες αίματος. Δεν έχει εξάλλου τόση σημασία. Γιατί η κρατική τηλεόραση είναι εδώ για να μας πει ότι όλοι αυτοί οι «πόλεμοι» είναι πλέον παρελθόν.
Οι εικόνες που προβάλλονται στα διαλείμματα των Ολυμπιακών Αγώνων μάς δείχνουν ένα νεογέννητο κοριτσάκι, που το πηγαινοφέρνει η μανούλα του σε ένα παλιού τύπου κλειστό καροτσάκι, ενώ εικόνες από αλλού, λίγο σβησμένες, την περιβάλλουν.
Μετά από πέντε χρόνια το κοριτσάκι, μεγάλο πια, δεν ζει όπως ζούσε, γιατί έχει μπει στον θαυμαστό νέο κόσμο του Ελληνικού, που δεν έχει σχέση με τα παλιά. Η νέα τρισδιάστατη μακέτα δείχνει το κοριτσάκι να απολαμβάνει την ευτυχία που του προσφέρει το Νέο Μητροπολιτικό Πάρκο. Το ότι η Ελληνικό Α.Ε. πουλήθηκε αντί πινακίου φακής, αντί 915 εκατομμυρίων για 99 χρόνια στη «Λάμδα Ντιβέλοπμεντ», το κοριτσάκι δεν θα το μάθει ποτέ.
Γιατί όπως καταλήγει η διαφήμιση, «ποτέ δεν θα μάθει πώς θα ήταν η ζωή της χωρίς αυτό». Χωρίς δηλαδή την πιο μεγάλη αστική ανάπλαση, που υπολογίζεται ότι θα δώσει 70.000 νέες θέσεις επενδύοντας 8 δισ. σε βάθος χρόνου (αν θα είναι πέντε, εφτά, είκοσι χρόνια ο χρόνος αυτός θα εξαρτάται κυρίως από τη ζήτηση σπιτιών και άλλων αγαθών). Εκεί θυμάται κανείς τα (13;) δισ. σε τόκους που έχει να πληρώσει η Ελλάδα μέχρι τον Δεκέμβρη και ανατριχιάζει για το άμεσο μέλλον, αλλά ξεχνά τα δύσκολα προσβλέποντας προς το απώτερο, ενώ συνεχίζουν στην οθόνη τα κατορθώματα των αθλητών που ανακατεύονται με τα μελλοντικά που θα κάνει και το κοριτσάκι αφού, όπως και πάλι λέει η διαφήμιση, στον χώρο αυτόν το κοριτσάκι θα μπορεί:
efsyn.gr
Μιλούν για ειλημμένες αποφάσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων και σημειώνοντας ότι δεν ήταν το καλύτερο τίμημα αυτό στο οποίο δόθηκε το Ελληνικό, λησμονούν τα περί Δημοσίου και ρίχνουν το ανάθεμα στο ΤΑΙΠΕΔ και τον κ. Πιτσιόρλα επειδή αυτονομούνται από την κυβερνητική γραμμή.
Σύμφωνα με κάποια μέσα ενημέρωσης, ξεσπούν τότε δύο «πόλεμοι»: Ενας από τη Ν.Δ., που ζητά την παραίτηση του κ. Σπίρτζη για να μην καθυστερήσει άλλο το έργο. Και ένας δεύτερος μεταξύ των κ. Πιτσιόρλα και Σπίρτζη, με τον πρώτο να απαξιώνει τον δεύτερο και να μιλά για άλλες διαδρομές και άλλη κλίμακα αξιών.
Δεν γνωρίζω αν όλοι αυτοί οι «πόλεμοι» του περασμένου Ιουνίου λύθηκαν ή θα λυθούν ως είθισται με ένα ποτήρι κρασί, γιατί η σαμπάνια είναι πλέον πρόκληση, σε μία ακόμα εκδήλωση για κάποια αιματοβαμμένη επέτειο που πάντα τη γιορτάζουν αυτοί που δεν έγιναν ούτε απλοί δότες αίματος. Δεν έχει εξάλλου τόση σημασία. Γιατί η κρατική τηλεόραση είναι εδώ για να μας πει ότι όλοι αυτοί οι «πόλεμοι» είναι πλέον παρελθόν.
Οι εικόνες που προβάλλονται στα διαλείμματα των Ολυμπιακών Αγώνων μάς δείχνουν ένα νεογέννητο κοριτσάκι, που το πηγαινοφέρνει η μανούλα του σε ένα παλιού τύπου κλειστό καροτσάκι, ενώ εικόνες από αλλού, λίγο σβησμένες, την περιβάλλουν.
Γιατί όπως καταλήγει η διαφήμιση, «ποτέ δεν θα μάθει πώς θα ήταν η ζωή της χωρίς αυτό». Χωρίς δηλαδή την πιο μεγάλη αστική ανάπλαση, που υπολογίζεται ότι θα δώσει 70.000 νέες θέσεις επενδύοντας 8 δισ. σε βάθος χρόνου (αν θα είναι πέντε, εφτά, είκοσι χρόνια ο χρόνος αυτός θα εξαρτάται κυρίως από τη ζήτηση σπιτιών και άλλων αγαθών). Εκεί θυμάται κανείς τα (13;) δισ. σε τόκους που έχει να πληρώσει η Ελλάδα μέχρι τον Δεκέμβρη και ανατριχιάζει για το άμεσο μέλλον, αλλά ξεχνά τα δύσκολα προσβλέποντας προς το απώτερο, ενώ συνεχίζουν στην οθόνη τα κατορθώματα των αθλητών που ανακατεύονται με τα μελλοντικά που θα κάνει και το κοριτσάκι αφού, όπως και πάλι λέει η διαφήμιση, στον χώρο αυτόν το κοριτσάκι θα μπορεί:
α) Να αθληθεί, αφού θα του κάνουν, εκτός από τις μετεγκαταστάσεις των ολυμπιακών χώρων, άλλο ένα γήπεδο του γκολφ, αλλά θα μπορεί να κάνει και βάδην στους παλιούς αεροδιαδρόμους, ίσως με λίγο γκαζόν για καμουφλάζ από πάνω.
β) Να σπουδάσει, αφού θα γίνουν στον μαγικό αυτόν χώρο σχολικές εγκαταστάσεις και πανεπιστήμια, ιδιωτικά προφανώς, και όλα στην αγγλική γλώσσα, που θα γίνει ίσως και η επίσημη γλώσσα μέχρι τότε του κράτους.
γ) Να εργαστεί, καθώς με τόσο τουρισμό που θα φτάνει ετησίως εκεί, αλλά και τα τόσα πολλά συνεδριακά κέντρα, θα μπορέσει και με τη δική του συμμετοχή να καλυφθεί ο στόχος των 70.000 θέσεων εργασίας.
δ) Να ζήσει, αφού θα έχει και το πιο μεγάλο μολ στη διάθεσή του, με μαγαζιά, εστιατόρια και άλλα. Γιατί ένας είναι ο βασικός στόχος αυτού του σχεδίου: να ζήσει ζωή χαρισάμενη το κοριτσάκι. Οχι, ο κόσμος αυτός της διαφήμισης για το μελλοντικό Ελληνικό δεν έχει καμία σχέση με τη δυστοπία του Νέου Θαυμαστού Κόσμου του Χάξλεϊ ή τον ζόφο των κόμιξ του Μπιλάλ.Έμβλημα αυτής της διαφημιζόμενης κακοτοπίας, ένα «τοπόσημο». Ενα απλώς «υψηλό» κτίριο, όχι ακριβώς ουρανοξύστης ή πύργος και όχι πάνω από διακόσια μέτρα σε ύψος, με διακόσιες κατοικίες ακριβώς δίπλα στη θάλασσα, το νέο σήμα της περιοχής, η νέα εικόνα της Ελλάδας που θα δένει με αυτές της Κίνας ή των Εμιράτων, ένα τοπόσημο, για να μπορεί το κοριτσάκι μας να αναγνωρίζει τον εφιάλτη του παντού.
efsyn.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου