Μια Χριστιανική θεώρηση του Προσφυγικού - Μεταναστευτικού ζητήματος

του Γιάννη Μπίτσικα *

Λίγο πριν τη Σταύρωσή του ο Χριστός, αποχαιρετώντας τους μαθητές του, συνόψισε τη διδασκαλία του λέγοντας:

«34. εντολήν καινήν δίδωμι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους, καθὼς ηγάπησα υμάς ίνα και υμείς αγαπάτε αλλήλους. 35. εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί εστέ, εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις», δηλαδή, σας δίνω μια καινούρια εντολή, να αγαπάτε ο ένας τον άλλο, όπως εγώ αγάπησα εσάς και με αυτό το χαρακτηριστικό θα καταλάβουν όλοι ότι είστε μαθητές μου (κατά Ιωάννην, κεφ. 13).

Ουσιαστικά, αυτό είναι η ουσία της «Καινής Διαθήκης», δηλαδή του Ευαγγελίου.

Εξομοιώνει μάλιστα ο ίδιος ο Χριστός την αγάπη προς τον συνάνθρώπό μας με την αγάπη προς το Θεό λέγοντας: «42. επείνασα γάρ, και ουκ εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα, και ουκ εποτίσατέ με, 43. ξένος ήμην, και ου συνηγάγετέ με, γυμνός, και ου περιεβάλετέ με, ασθενὴς καὶ εν φυλακή, και ουκ επεσκέψασθέ με, 44. τότε αποκριθήσονται αυτώ και αυτοὶ λέγοντες· κύριε, πότε σε είδομεν πεινώντα ή διψώντα ή ξένον ή γυμνὸν ή ασθενή ή εν φυλακή, και ου διηκονήσαμέν σοι; 45. τότε αποκριθήσεται αυτοίς λέγων· αμὴν λέγω υμίν, εφ᾿ όσον ουκ εποιήσατε ενὶ τούτων των ελαχίστων, ουδὲ εμοὶ εποιήσατε»,

δηλαδή, επείνασα και δεν μου δώσατε τροφή, εδίψασα και δεν που δώσατε να πιώ, ξένος ήμουν και δεν με περιθάλψατε, γυμνός και δεν με ντύσατε, ήμουν άρρωστος και φυλακισμένος και δεν με επισκεφθήκατε…αφού δεν φροντίσατε αυτούς τους ελάχιστους, δεν φροντίσατε και εμένα (κατά Ματθαίον, κεφ 25).

Κάνει άραγε διακρίσεις ο Χριστός στους αποδέκτες της αγάπης; Ο ίδιος δίνει την απάντηση στην παραβολή του καλού Σαμαρείτη, όπου ο εχθρός και αλλόθρησκος Σαμαρείτης σώζει το μισοπεθαμένο Ιουδαίο, κάτι που δεν έκαναν οι ομοεθνείς του (κατά Λουκά , κεφ 10, 25-37).

Ο Απόστολος των Εθνών, ο Παύλος, επισημαίνει : «28. ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ· πάντες γαρ υμείς είς εστέ εν Χριστώ Ιησού»,

δηλαδή δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ Ιουδαίου και Έλληνα, δούλου και ελεύθερου, άντρα και γυναίκας, αλλά όλοι είμαστε το ίδιο απένανι στο Χριστό ( Προς Γαλάτας, κεφ 3). Ο Παύλος κάνει το πρώτο αντιρατσιστικό κήρυγμα στην ιστορία της ανθρωπότητας 2000 χρόνια πριν και πολλούς αιώνες πριν την εμφάνιση του Διαφωτισμού.

Ο Χριστός ήταν ο ίδιος πρόσφυγας από βρέφος, όταν αναγκάστηκε να καταφύγει στην Αίγυπτο για να αποφύγει την εγκληματική μανία του Ηρώδη (κατά Ματθαίον, κεφ 2, 13-15). Παρέμεινε μάλιστα ξένος σε όλη του τη ζωή: «11. εις τα ίδια ήλθε και οι ίδιοι αυτόν ου παρέλαβον», δηλαδή, ήλθε μεταξύ των δικών του, αλλά αυτοί δεν τον δέχτηκαν (κατά Ιωάννη, κεφάλαιο 1) .

Σε ένα από τα κορυφαία λυρικά τροπάρια της μεγάλης Παρασκευής, ο ποιητής αποδίδει στον κρυφό μαθητή που τόλμησε να ζητήσει από τον Πιλάτο το σώμα του Ιησού:

ο Ιωσήφ θεασάμενος, προσήλθε τω Πιλάτω και καθικετεύει λέγων·
δος μοι τούτον τον ξένον, τον εκ βρέφους ως ξένον ξενωθέντα εν κόσμω·
δός μοι τούτον τον ξένον, ον ομόφυλοι μισούντες θανατούσιν ως ξένον·
δός μοι τούτον τον ξένον, όστις οίδεν ξενίζειν τους πτωχούς τε και ξένους·
δός μοι τούτον τον ξένον, ίνα κρύψω εν τάφω, ος ως ξένος ουκ έχει την κεφαλήν που κλίναι·»

δηλαδή, ο Ιωσήφ αφού είδε τι έγινε, πήγε στον Πιλάτο και τον παρακαλεί θερμά λέγοντας: δώσε μου αυτόν τον ξένο, που από βρέφος έζησε στον κόσμο σαν πρόσφυγας, δώσε μου αυτόν τον ξένο, που οι ομοεθνείς του από μίσος θανατώνουν σαν ξένο, δώσε μου αυτόν τον ξένο, που ξέρει να περιποιείται τους φτωχούς και του ξένους, δώσε μου αυτόν τον ξένο, που σαν ξένος δεν έχει που να αναπαυθεί, για να τον κρύψω στον τάφο.

Θα είναι παράλειψη να μην αναφέρω τέλος τον κατ’ εξοχήν διεθνιστικό χαρακτήρα του Χριστιανισμού: «19. πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα Έθνη» (κατά Ματθαίον, κεφ 28). Είναι λοιπόν χριστιανικό καθήκον η αποκύρηξη του ρατσισμού, η αποδοχή και η περίθαλψη των «ξένων».

Η χριστιανική Εκκλησία ήρθη στο ύψος των περιστάσεων και στάθηκε αρωγός στην προσπάθεια της ελληνικής Κυβέρνησης και του ελληνικού Λαού να περιθάλψει τους πρόσφυγες με τα περιορισμένα μέσα που μπορούν να διατεθούν, ακριβώς στην κορύφωση της οικονομικής κρίσης.

Κάποιες περιθωριακές εξαιρέσεις είναι ανάξιες λόγου, αφού άλλωστε έπεσαν στο κενό. Ο Λαός μας έκανε και θα συνεχίσει να κάνει αυτό που πρέπει, αδιάφορος σε ξενοφοβικά και αντιχριστιανικά παραληρήματα. Όσο για το έλειμμα σε οικονομικά μέσα, το ξεπερνάμε ήδη με περίσσευμα καρδιάς και αγάπης!

*Ο Γιάννης Μπίτσικας είναι Αντιπρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Π. Φαλήρου & Δημοτικός Σύμβουλος της ΡΑΚ

rak-pfalirou.gr