Η άστεγη θεατρική ομάδα των μαθητών της Βούλας
Το πρώτο πράγμα που μαθαίνει κανείς για τη θεατρική ομάδα μαθητών και αποφοίτων του 2ου Γυμνασίου Βούλας είναι ότι η παρουσία της έχει αποσπάσει διεθνείς διακρίσεις σε πανευρωπαϊκά φεστιβάλ και εγκωμιαστικά σχόλια από την παρουσία της στις πανελλήνιες μαθητικές θεατρικές διοργανώσεις.
Το δεύτερο πράγμα που μαθαίνει κανείς είναι ότι το όνομά της είναι σχετικό: Άλλοι την ονομάζουν “Το θεατρικό”, οι περισσότεροι “Ομάδα μαθητών και αποφοίτων του 2ου Γυμνασίου Βούλας”, ενώ κυκλοφορεί και το “Θεατρική ομάδα του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 2ου Γυμνασίου Βούλας”.
Υπάρχει όμως κι ένα …απαγορευμένο όνομα: Δεν δικαιούται να χρησιμοποιεί το όνομα “Θεατρική Ομάδα 2ου Γυμνασίου Βούλας”.
Η λεπτομέρεια αυτή, που οι περισσότεροι θα την θεωρήσουν σχολαστική ή άνευ σημασίας, οδήγησε προ ημερών τον πρώην διευθυντή του σχολείου σε δίκη. Η κατηγορία από την οποία ευτυχώς απηλλάγη ήταν ότι η ομάδα συμπεριέλαβε στην αποστολή και παιδιά που τελείωσαν το Γυμνάσιο και φοιτούσαν την περίοδο της παράστασης στο διπλανό Λύκειο.
Την ίδια στιγμή, οι κλειδοκράτορες των δημοτικών αιθουσών έχουν αποφασίσει να οδηγήσουν την Ομάδα στην εποχή του …Θέσπη, του αρχαίου Έλληνα δημιουργού της δραματικής τέχνης, που γυρνούσε τους δήμους της Αττικής με το περίφημο άρμα του.
Αξέχαστη θα μείνει για τους κατοίκους τους Πανοράματος αλλά και για τους ηθοποιούς η πρόβα που έκανε ο σχολικός τους θίασος προ μηνών στην πλατεία του Αγίου Νεκταρίου, μιας και λίγες μέρες πριν την παράσταση της Λυσιστράτης, δεν υπήρχε διαθέσιμη αίθουσα…
Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας, για να δανειστούμε τα λόγια του Άμλετ.
Μπαλάκι οι ευθύνες
Το δεύτερο πράγμα που μαθαίνει κανείς είναι ότι το όνομά της είναι σχετικό: Άλλοι την ονομάζουν “Το θεατρικό”, οι περισσότεροι “Ομάδα μαθητών και αποφοίτων του 2ου Γυμνασίου Βούλας”, ενώ κυκλοφορεί και το “Θεατρική ομάδα του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 2ου Γυμνασίου Βούλας”.
Υπάρχει όμως κι ένα …απαγορευμένο όνομα: Δεν δικαιούται να χρησιμοποιεί το όνομα “Θεατρική Ομάδα 2ου Γυμνασίου Βούλας”.
Η λεπτομέρεια αυτή, που οι περισσότεροι θα την θεωρήσουν σχολαστική ή άνευ σημασίας, οδήγησε προ ημερών τον πρώην διευθυντή του σχολείου σε δίκη. Η κατηγορία από την οποία ευτυχώς απηλλάγη ήταν ότι η ομάδα συμπεριέλαβε στην αποστολή και παιδιά που τελείωσαν το Γυμνάσιο και φοιτούσαν την περίοδο της παράστασης στο διπλανό Λύκειο.
Την ίδια στιγμή, οι κλειδοκράτορες των δημοτικών αιθουσών έχουν αποφασίσει να οδηγήσουν την Ομάδα στην εποχή του …Θέσπη, του αρχαίου Έλληνα δημιουργού της δραματικής τέχνης, που γυρνούσε τους δήμους της Αττικής με το περίφημο άρμα του.
Αξέχαστη θα μείνει για τους κατοίκους τους Πανοράματος αλλά και για τους ηθοποιούς η πρόβα που έκανε ο σχολικός τους θίασος προ μηνών στην πλατεία του Αγίου Νεκταρίου, μιας και λίγες μέρες πριν την παράσταση της Λυσιστράτης, δεν υπήρχε διαθέσιμη αίθουσα…
Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας, για να δανειστούμε τα λόγια του Άμλετ.
Μπαλάκι οι ευθύνες
Το στεγαστικό πρόβλημα της ομάδας που επί της ουσίας μπορεί να κρίνει την ίδια της την ύπαρξη, συνδέεται με τη σύνθεσή της. Το “λάθος” που καταλογίζουν στην ομάδα είναι ότι δέχεται στους κόλπους της μαθητές του Γυμνασίου που μεγάλωσαν και πήγαν Λύκειο καθώς και συνταξιούχους εκπαιδευτικούς του σχολείου ως συντελεστές,
μαζί με τους μαθητές και τους καθηγητές του Γυμνασίου.
Η επιλογή αυτή την καθιστά “κατά τας γραφάς” εξωσχολική και της στερεί την απαραίτητη θεσμική υπόσταση για να διεκδικήσει με αξιώσεις λίγες ώρες εντός μιας στεγασμένης αίθουσας εκδηλώσεων που διαθέτει σκηνή. Και συγκεκριμένα, την αίθουσα του 2ου Γυμνασίου Βούλας, την οποία όλοι θεωρούν σπίτι τους.
Ως γνωστόν, ιδιοκτήτης των δημόσιων κτιρίων είναι το Δημόσιο, δηλ. ο ελληνικός λαός που πλήρωσε μέσω της φορολογίας για την ανέγερσή τους. Διαχειριστής τους είναι ο Δήμος. Στην προκειμένη περίπτωση, για την αίθουσα εκδηλώσεων του 2ου Γυμνασίου Βούλας λόγο έχει η διεύθυνση του σχολείου και η Σχολική Επιτροπή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Δήμου Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης.
Ως οφείλαμε, απευθυνθήκαμε και στους δύο φορείς για απαντήσεις.
Η Μίμα Νικηφοράκη, πρόεδρος της Σχολικής Επιτροπής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, τόνισε ότι “η δημοτική αρχή δεν έχει πρόβλημα για την παραχώρηση της αίθουσας”, όμως πρόσθεσε ότι “μόνο μετά την έγκριση της διευθύντριας μπορεί να δώσει πράσινο φως”. Κατά την πρόεδρο, η αίθουσα χρησιμοποιείται από άλλους φορείς μετά το σχόλασμα, για το ΚΔΑΠ και τα προγράμματα Διά Βίου Μάθησης, γεγονός που αφήνει μόνο βραδυνές ώρες για το θεατρικό. Τότε όμως ανακύπτει το πρόβλημα ποιος θα κλειδώσει. “Ο Δήμος δεν διαθέτει τα κλειδιά”, υπογραμμίζει.
Η διευθύντρια του 2ου Γυμνασίου Βούλας, Ζωή Σαρακατσιάνου, σημείωσε ότι κάθε παραχώρηση χώρου οφείλει να ακολουθεί μια συγκεκριμένη διαδικασία κατά το νόμο και πως κάθε φορέας μπορεί να ζητά την παραχώρηση της αίθουσας από τη Σχολική Επιτροπή. “Ο διευθυντής ακολουθεί ό,τι λέει η Επιτροπή Παιδείας”, σημειώνει η κ. Σαρακατσιάνου, πετώντας με τη σειρά της το μπαλάκι στον Δήμο και προσθέτοντας: “Δεν έχω βάλει κανένα βέτο”.
Γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, προσωπικές έριδες και έλλειψη πολιτικής βούλησης από μεριάς του Δήμου έχουν βάλει τη σφραγίδα τους στη θλιβερή αυτή ιστορία, που υπό κανονικές συνθήκες θα είχε διαλύσει οποιαδήποτε ομάδα.
Άλλη μια περίπτωση όπου οι δημόσιοι φορείς επικαλούνται τη διαπλοκή των αρμοδιοτήτων μεταξύ τους (ως πρόσχημα;) και τελικώς δεν υποστηρίζουν μια αξιόλογη πολιτιστική προσπάθεια που δεν έχει προηγούμενο σε αυτή την πόλη.
Ευτυχώς, η εσωτερική φλόγα των παιδιών ηθοποιών και των συντελεστών ακόμα καίει. Η νέα παράσταση που θα ανεβάσει ο …άστεγος και ανώνυμος θίασός τους θα είναι ο “Προμηθέας”. Η ιστορία δηλαδή του μυθικού Τιτάνα, που αψήφησε τη βούληση των θεών για να δώσει στους ανθρώπους τη φωτιά και τα εργαλεία για τις επιστήμες και τα γράμματα.
Η τέχνη μιλά με συμβολισμούς και η φωνή της δεν κατασιγάζεται.
Πηγή: 3vita.gr
Η επιλογή αυτή την καθιστά “κατά τας γραφάς” εξωσχολική και της στερεί την απαραίτητη θεσμική υπόσταση για να διεκδικήσει με αξιώσεις λίγες ώρες εντός μιας στεγασμένης αίθουσας εκδηλώσεων που διαθέτει σκηνή. Και συγκεκριμένα, την αίθουσα του 2ου Γυμνασίου Βούλας, την οποία όλοι θεωρούν σπίτι τους.
Ως γνωστόν, ιδιοκτήτης των δημόσιων κτιρίων είναι το Δημόσιο, δηλ. ο ελληνικός λαός που πλήρωσε μέσω της φορολογίας για την ανέγερσή τους. Διαχειριστής τους είναι ο Δήμος. Στην προκειμένη περίπτωση, για την αίθουσα εκδηλώσεων του 2ου Γυμνασίου Βούλας λόγο έχει η διεύθυνση του σχολείου και η Σχολική Επιτροπή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Δήμου Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης.
Η Μίμα Νικηφοράκη, πρόεδρος της Σχολικής Επιτροπής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, τόνισε ότι “η δημοτική αρχή δεν έχει πρόβλημα για την παραχώρηση της αίθουσας”, όμως πρόσθεσε ότι “μόνο μετά την έγκριση της διευθύντριας μπορεί να δώσει πράσινο φως”. Κατά την πρόεδρο, η αίθουσα χρησιμοποιείται από άλλους φορείς μετά το σχόλασμα, για το ΚΔΑΠ και τα προγράμματα Διά Βίου Μάθησης, γεγονός που αφήνει μόνο βραδυνές ώρες για το θεατρικό. Τότε όμως ανακύπτει το πρόβλημα ποιος θα κλειδώσει. “Ο Δήμος δεν διαθέτει τα κλειδιά”, υπογραμμίζει.
Η διευθύντρια του 2ου Γυμνασίου Βούλας, Ζωή Σαρακατσιάνου, σημείωσε ότι κάθε παραχώρηση χώρου οφείλει να ακολουθεί μια συγκεκριμένη διαδικασία κατά το νόμο και πως κάθε φορέας μπορεί να ζητά την παραχώρηση της αίθουσας από τη Σχολική Επιτροπή. “Ο διευθυντής ακολουθεί ό,τι λέει η Επιτροπή Παιδείας”, σημειώνει η κ. Σαρακατσιάνου, πετώντας με τη σειρά της το μπαλάκι στον Δήμο και προσθέτοντας: “Δεν έχω βάλει κανένα βέτο”.
Γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, προσωπικές έριδες και έλλειψη πολιτικής βούλησης από μεριάς του Δήμου έχουν βάλει τη σφραγίδα τους στη θλιβερή αυτή ιστορία, που υπό κανονικές συνθήκες θα είχε διαλύσει οποιαδήποτε ομάδα.
Άλλη μια περίπτωση όπου οι δημόσιοι φορείς επικαλούνται τη διαπλοκή των αρμοδιοτήτων μεταξύ τους (ως πρόσχημα;) και τελικώς δεν υποστηρίζουν μια αξιόλογη πολιτιστική προσπάθεια που δεν έχει προηγούμενο σε αυτή την πόλη.
Ευτυχώς, η εσωτερική φλόγα των παιδιών ηθοποιών και των συντελεστών ακόμα καίει. Η νέα παράσταση που θα ανεβάσει ο …άστεγος και ανώνυμος θίασός τους θα είναι ο “Προμηθέας”. Η ιστορία δηλαδή του μυθικού Τιτάνα, που αψήφησε τη βούληση των θεών για να δώσει στους ανθρώπους τη φωτιά και τα εργαλεία για τις επιστήμες και τα γράμματα.
Η τέχνη μιλά με συμβολισμούς και η φωνή της δεν κατασιγάζεται.
Δείτε επίσης:
- Θανάσης Παπαδημητρίου: Ο Πολιτισμός στο …απόσπασμα της καταγγελίας
- Δέσποινα Φραγκεδάκη: Το σχολείο μας…
- Αντιγόνη Μακρή: «Η δική μου αλήθεια»
(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Παλμός Γλυφάδας, 28 Νοεμβρίου 2015)
Γιώργος Λαουτάρης
Πηγή: 3vita.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου