Τι σχολεία έχουμε και τι σχολεία θέλουμε

γράφει ο Πέτρος Κατσάκος

Η κρίση αποτυπώνεται και στη σχολική τάξη, είναι το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξαν εκπαιδευτικοί που παίρνουν μέρος στο σεμινάριο της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών με θέμα

«Διαχείριση των προβλημάτων της σχολικής τάξης», το οποίο διεξήχθη στη Θεσσαλονίκη.

Οι εκπαιδευτικοί διαπίστωσαν ότι έχουν αυξηθεί η βία και η επιθετικότητα στα σχολεία και ότι πολλά παιδιά αντιμετωπίζουν συναισθηματικές και μαθησιακές δυσκολίες λόγω των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι οικογένειές τους, αλλά και της αύξησης των διαζυγίων.

Αυτή είναι μονάχα μία από τις σκοτεινές παραμέτρους που αντανακλά η οικονομική κρίση μέσα στις σχολικές αίθουσες της χώρας.

Δημόσιες σχολικές αίθουσες και τάξεις που παρέμειναν ανοιχτές μετά κόπων και βασάνων την ώρα που ένα κομμάτι της κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος επαναστάτησαν στο ενδεχόμενο φορολόγησης της ιδιωτικής εκπαίδευσης.

Συσσωρευμένα τα προβλήματα της δημόσιας εκπαίδευσης, που χρόνο με τον χρόνο πήραν τη μορφή χιονοστιβάδας που απειλεί να καταπλακώσει τη μεγάλη πλειονότητα οικογενειών, μαθητών και εκπαιδευτικών. Την ίδια ώρα γηράσκει χωρίς να ανανεώνεται το εκπαιδευτικό δυναμικό στην Ελλάδα, καθώς τα σκληρά προγράμματα δημοσιονομικής λιτότητας έχουν παγώσει τους διορισμούς για μία τουλάχιστον πενταετία.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της έκθεσης του ΟΟΣΑ για την εκπαίδευση (Education At a Glance 2015) που δημοσιοποιήθηκε πρόσφατα, η Ελλάδα ανήκει στις χώρες με το γηραιότερο προσωπικό. Όπως αποκαλύπτει η έκθεση, το 40% των εκπαιδευτικών που διδάσκουν στα σχολεία πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης στη χώρα μας είναι τουλάχιστον 50 ετών, ξεπερνώντας κατά πολύ τον μέσο όρο (30) στις χώρες του ΟΟΣΑ.

Αν στις παραπάνω επισημάνσεις προστεθούν τα κενά εκπαιδευτικών σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, που σταγόνα - σταγόνα αγωνίζεται το υπουργείο τον τελευταίο μήνα να καλύψει, μπορεί εύκολα κανείς να έχει μια σχετική εικόνα της σημερινής πραγματικότητας στα σχολεία.

Μια πραγματικότητα που δημιούργησαν εν μέσω χειροκροτημάτων και διθυραμβικών σχολίων οι «μεταρρυθμιστές» υπουργοί των προηγούμενων χρόνων, που φρόντισαν να αποψιλώσουν με κάθε δυνατό τρόπο τη δημόσια εκπαίδευση ανοίγοντας παράλληλα τους απαραίτητους διαύλους για τη «μετάγγιση» μαθητών και σπουδαστών προς την «ιδιωτική επιχειρηματικότητα», που παρά την οικονομική κρίση κατάφερε να χαίρει άκρας υγείας.

Σήμερα η εικόνα στα ελληνικά δημόσια σχολεία, της πρώτης και δεύτερης βαθμίδας τουλάχιστον, χαρακτηρίζεται από έναν κουρασμένο μαθητικό πληθυσμό και ένα γερασμένο και κακοπληρωμένο εκπαιδευτικό προσωπικό που καλούνται αμφότεροι να υπηρετήσουν έναν υπερφορτωμένο και εξοντωτικό όγκο διδακτέας ύλης, που οι μεν αδυνατούν να διδάξουν και οι δε αδυνατούν να αφομοιώσουν.

Και όλα αυτά σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, οι οποίες επιμελώς παραβλέφθηκαν όλα τα προηγούμενα χρόνια από τις εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες του υπουργείου Παιδείας που ναρκοθέτησαν τον χώρο ευθύνης τους προς όφελος ιδιωτικών συμφερόντων και μόνο.

Είναι τουλάχιστον υποκριτικό σήμερα, οι ναρκοθέτες της δημόσιας εκπαίδευσης να διαμαρτύρονται για τα κενά που οι ίδιοι δημιούργησαν και να ανατριχιάζουν στη σκέψη ενός εξορθολογισμού και μιας συνολικής αναδιάρθρωσης του σχολικού προγράμματος και των βιβλίων στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Χρέος της νέας πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας είναι η δημιουργία ενός σχολείου που θα αμβλύνει και δεν θα οξύνει τις κοινωνικές ανισότητες. Σε αυτό το στοίχημα θα κριθεί.

Πηγή: www.avgi.gr