Να «καθαρίσουμε» τις καθαρίστριες;

γράφει ο Δημήτρης Σούλτας

«Γεννήθηκες καθαρίστρια και καθαρίστρια θα πεθάνεις». Αυτό φαίνεται ότι είναι το τελευταίο πόρισμα των «δικαστηρίων» στα social media, με αφορμή την μετάταξη κάποιων λίγων γυναικών από τη θέση καθαρίστριας στο υπουργείο, στη θέση γραμματέα στα δικαστήρια.

Τρεις ολόκληρες μέρες κρατά αυτός ο απίστευτος κανιβαλισμός που δεν έχει να κάνει με πολιτικές αποφάσεις της κυβέρνησης, αλλά με την ιδιότητα «καθαρίστρια».

Όλη η ιστορία ξεκίνησε από τον αναμφισβήτητης αξιοπιστίας Γιώργο Μουρούτη, ηγέτη της σαμαρικής μονταζιέρας επί χρόνια, ο οποίος αποκάλυψε (και αναπηρήγαγαν άκριτα σχεδόν οι πάντες) ότι «800 καθαρίστριες με απολυτήριο Δημοτικού γίνονται δικαστικοί υπάλληλοι».

Πολλές φορές μάλιστα αυτή η αποκάλυψη διανθίστηκε και με το γνωστό ακροδεξιό χιουμοράκι όπου οι καθαρίστριες εμφανίζονται μέχρι και σαν «δικαστικοί».

Με μια μικρή έρευνα ανακαλύπτει κανείς ότι:

• Δεν είναι 800, είναι 13.
  
• Δεν είναι «του δημοτικού», είναι όλες κάτοιχοι τίτλου ανώτατου ή ανώτερου ιδρύματος.
  
• Η διαδικασία που ακολουθήθηκε προβλέπεται από το νόμο. Οι θέσεις είναι προσωποπαγείς, όχι γιατί το κράτος θέλει να κάνει την τιμή στην Ελένη, τη Μαρία ή την Κατερίνα, αλλά γιατί έτσι, όταν συνταξιοδοτηθεί ή φύγει, η θέση καταργείται. Δεν δημιουργεί δηλαδή την υποχρέωση στο κράτος να προσλάβει εκ νέου στο μέλλον.
  
• Εντάσσονται στο πλαίσιο της κινητικότητας. Καλά εδώ και πέντε χρόνια δεν έχουν ξελαρυγγιαστεί κάποιοι όταν πρέπει να υπάρχει κινητικότητα για να καλύπτονται πραγματικές ανάγκες; Εδώ και χρόνια δεν ακούω ότι χρειάζονται τα δικαστήρια γραμματείς, γιατί αργούν να καθαρογραφούν οι αποφάσεις; Προχθές τι συνέβη και δεν ισχύουν πλέον όλα αυτά; Αντί να κάνουμε μετατάξεις να κάναμε νέες προσλήψεις;

Μπορεί να πει κανείς «ναι εντάξει μπορεί να είναι νομότυπα όλα, αλλά είναι ρουσφέτια». Ρουσφέτι «στις καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών» θα ήταν μια ρύθμιση που θα τις αφορούσε όλες. Δεν τις αφορά. Ούτε καν τις περισσότερες.

Τα σχόλια -στο σύνολο τους ειρωνικά- είναι απαξιωτικά για την ιδιότητα «καθαρίστρια». Σχόλια του τύπου «μάνα είδες, έπρεπε να γίνω καθαρίστρια», «γίνε καθαρίστρια να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο» και άλλα που δεν θέλω να τα αναπαράγω.

Η «καθαρίστρια» είναι το θέμα. Που πρέπει δια βίου να καθαρίζει σκάλες, ακόμα κι αν πήρε ένα πτυχίο, ακόμα κι αν έχει άλλα όνειρα. Πρέπει να μείνει εκεί με το σφουγγαρόπανο στο χέρι, για να είναι ικανοποιημένο το φιλοθεάμον κοινό. Το οποίο κοινό υιοθετεί τα πάντα, από οποιαδήποτε πηγή, ακόμα κι αν είναι κατασκευασμένο.

Δυστυχώς δεν είναι δύσκολο να διαπιστώσει κανείς ότι για σημαντικό μέρος του κόσμου η καθαρίστρια είναι μία εργαζόμενη που δεν θα πρέπει να βλέπει μπροστά. Θα πρέπει να είναι μονίμως με έναν κουβά στο χέρι, θα πρέπει να δουλεύει σε εταιρείες - χασάπηδες όπου θα αμοίβεται με ψίχουλα και αν διαμαρτυρηθεί θα τρώει και το οξύ στη μούρη. Τότε, ναι, ίσως και να έχει τη συμπάθειά μας.

Όλη αυτή η «κριτική» είναι ανησυχητική. Όχι γιατί η κυβέρνηση δεν πρέπει να ελέγχεται. Το αντίθετο. Έχει αναλάβει σε μια τόση οριακή για όλους περίοδο που δεν έχει καμία περίοδο χάριτος. Αλλά δεν είναι κριτική η άκριτη υιοθέτηση δημοσιευμάτων, καταφανώς ψευδών και η απαξίωση ανθρώπων, μόνο λόγω της επαγγελαματικής τους ιδιότητας.

Η σκληρή κριτική στην κυβέρνηση δεν είναι ταυτόσημη μ' αυτόν τον κανιβαλισμό.

Πηγή: www.altsantiri.gr