Γράφουμε την Αριστερά με... τόνο

γράφει ο Άγγελος Μανταδάκης

Tι θα έκανε ο οποιοσδήποτε πρωθυπουργός που θα διαπίστωνε ότι η κυβέρνησή του έχει απωλέσει τη δεδηλωμένη στη Βουλή;

Ή θα κορόιδευε τον λαό παριστάνοντας τον ηγέτη της πλειοψηφίας, χωρίς να είναι, δηλαδή θα οδηγείτο σε εκτροπή, ή θα απευθυνόταν στον λαό καλώντας τον να δώσει τη δική του καθαρή απάντηση.

Ποια κυβέρνηση θέλει;

Ο Αλέξης Τσίπρας διάλεξε το δεύτερο και προφανώς το μόνο σωστό.

Δεν θα μπορούσε να πράξει διαφορετικά ένας πρωθυπουργός της συγκρότησης και της φυσιογνωμίας του Αλ. Τσίπρα.

«Η εξουσία δεν είναι για χόρταση», έλεγε κάποιος μεγάλος πολιτικός του μεσοπολέμου. Και δεν προσφέρεται για παιγνίδια και φιοριτούρες από αυτούς που την έχουν δει ως επάγγελμα.

Ο Αλέξης Τσίπρας είπε στον λαό ότι δεν μπορεί να παίζει τον ρόλο του «παντός καιρού» πρωθυπουργού... Αν δεν διαθέτει τη στήριξη της Βουλής και της λαϊκής πλειοψηφίας, τότε προς τι η πρωθυπουργία και η κυβέρνηση; Τι θα εφαρμόσει και προς τι;

Ο Αλ. Τσίπρας όχι μόνο «μαθαίνει», όπως είναι φυσικό λόγω της ηλικίας του, βιολογικής και κομματικής, αλλά και διδάσκει με τη συμπεριφορά του, πολλούς μεγαλύτερους και εμπειρότερους τι σημαίνει σεβασμός στον λαό και τι σεβασμός στους θεσμούς.

Εκείνους π.χ. που ενώ φωνασκούν ότι ανησυχούν για τον χρόνο που χάνεται με τα «κόλπα» του πρωθυπουργού (μόνο κόλπα έμαθαν να κάνουν και να βλέπουν), ωστόσο δεν διστάζουν να «παίζουν» με τις διερευνητικές εντολές, που τις κρατούν σαν σουβενίρ ή τις κλειδώνουν στο συρτάρι, έτσι για να περνάει ο χρόνος. Να προλάβουν οι "φίλιες δυνάμεις" να ανασυνταχθούν και να αφαιρέσουν το πλεονέκτημα από τον ΣΥΡΙΖΑ. Και όσον αφορά χαμένο χρόνο για την Ελλάδα, «στάχτη και κούρβελη». Όλα αυτά βεβαίως δεν γίνονται παρά μόνο στα παραμύθια ή στα «απλά μαθήματα πρακτικής αριθμητικής» που μας παρέδωσε προχθές ο μεταβατικός αρχηγός της Ν.Δ.. Κρίμα που δεν ζει ο αγαπητός μου δάσκαλος και συγγραφέας του σχολικού βιβλίου της Αριθμητικής Νείλος Σακελλαρίου.

Τόσοι προερχόμενοι από τη Ν.Δ. φεύγουν από τον ΣΥΡΙΖΑ που δεν τους ικανοποίησε τα αντιμνημονιακά αιτήματα και επιστρέφουν στη Ν.Δ. (που προφανώς τα ικανοποίησε (!)... Άλλοι τόσοι φεύγουν από τον ΣΥΡΙΖΑ και ακολουθούν τον Λαφαζάνη (!) αλλά από τη Ν.Δ. δεν υπάρχει κανείς που να πάει στον Λαφαζάνη που άλλωστε δηλώνει σφόδρα αντιμνημονιακός. Τέλος πάντων, ο ΣΥΡΙΖΑ κατά την μεϊμαράκειο αριθμητική από παντού χάνει, η Ν.Δ. από παντού κερδίζει, άρα είναι πρώτη... (Αναρωτιέμαι γιατί δεν συγχαίρουν τον Αλ. Τσίπρα που κάνει εκλογές για να τις κερδίσει ο Μεϊμαράκης.)

Για να μην παρασυρθούμε λοιπόν στον παραλογισμό -κάτι που είναι εύκολο στις ημέρες μας- ας έλθουμε στο προσκήνιο. Τι ζητά ο Αλ. Τσίπρας; Να του δώσουμε την εμπιστοσύνη μας (ή να μην δώσουμε) για να συνεχίσει ένα πολύ συγκεκριμένο, σημαντικό και χωρίς δυνατότητες απώλειας χρόνου και ευκαιριών έργο: Να διατηρήσει την Ελλάδα ζωντανή ώστε να απαλλαγεί από τον εφιάλτη του χρέους και να προχωρήσει με σοφία και σύνεση στην εφαρμογή ενός αναπτυξιακού σχεδίου.

Έγινε το πρώτο βήμα. Δύσκολο με αντιφάσεις, με σκληρά μέτρα.

Το δεύτερο είναι το πιο κρίσιμο. Μέσα από το ευρώ να πετύχουμε τη μεγάλη μεταρρύθμιση σε Ελλάδα και Ευρώπη που θα αλλάξει τα δεδομένα.

Η Αριστερά έχει την πρωτοκαθεδρία σε αυτήν την προσπάθεια.

Πρώτη φορά σε μια τέτοια εθνική προσπάθεια ο κεντρικός ρόλος είναι στην Αριστερά. Αυτήν που δεν παίζει με τις τύχες του τόπου, που δεν χρησιμοποιεί τον λαό σαν πειραματόζωο...

Στις 20 Σεπτεμβρίου γράφουμε την Αριστερά με τόνο...

Πηγή: www.avgi.gr