Είναι ο κομμουνισμός, ηλίθιε!

γράφει ο Γιώργος Κοκκίνης *

 

Ναι ναι, τελικά καταλήξαμε και σ' αυτή την διαπίστωση. Διανύουμε μια περίοδο κομμουνιστικής επέλασης στην Ελλάδα, με μπροστάρηδες τους επαναστάτες Σαμαρά και Βενιζέλο. Αυτό ακριβώς αναπαράγεται δεξιά κι αριστερά από τους νεοφιλελευθέρους συνανθρώπους μας κάθε μέρα, προσπαθώντας να καλύψουν έτσι την νομοτελειακή, εξ ορισμού, καταστροφή

του καπιταλιστικού συστήματος.
 
Ναι λοιπόν, ο κομμουνισμός είναι αυτός που έχει έρθει και μας χαρατσώνει τα σπίτια.
 
Ναι, ο κομμουνισμός είναι αυτός που έχει επιβάλει ΕΝΦΙΑ, φόρο αλληλεγγύης, φόρο εισοδήματος χωρίς κλίμακα, φόρο καταθέσεων, φόρο στον φόρο. Αλλά όλα γίνονται για το καλό όλων μας, για να γίνει μια δίκαιη ανακατανομή του πλούτου... άλλωστε έτσι δεν πρέπει να γίνεται στα σοσιαλιστικά καθεστώτα;

Ναι, ο κομμουνισμός μείωσε τους μισθούς, ο κομμουνισμός επέβαλε τις ελαστικές συνθήκες εργασίας, μετονομάζοντας μάλιστα την τελευταία σε απασχόληση. 
 
Ο κομμουνισμός μείωσε τις συντάξεις, έφτασε την ανεργία στο 30%, διέλυσε το σύστημα Παιδείας και Υγείας και οι άνθρωποι τρέχουν και παρακαλάνε για ένα φάρμακο ή για βασικές εξετάσεις σε εθελοντικά Ιατρεία.

Ο κομμουνισμός είναι αυτός που αποδεδειγμένα έφερε τα κουπόνια πείνας, ή αλλιώς τα επιδόματα για τις ασθενέστερες τάξεις των 200 ευρώ.
 
Ναι, ο κομουνισμός ξεπουλάει όλη την χώρα στο ξένο και στο ελληνικό ιδιωτικό κεφάλαιο, με την ελπίδα ότι οι καλοί μας συνάνθρωποι θα δώσουν και κανα κοκαλάκι στον λαό.

Τελικά ΝΑΙ, είναι ο κομμουνισμός αυτός που κινεζοποιεί την χώρα μας  -άλλωστε και στην Κίνα κομμουνισμό έχουν, δεν θα ακολουθήσουμε τους συντρόφους μας;-.

Η τέλεια προπαγάνδα ισοπέδωσης των πάντων, από το σύστημα του νεοφιλελευθερισμού, έχει πάρει σάρκα και οστά πλέον. Τα πάντα θα κάνουν και τα πάντα θα πουν οι προστάτες του συστήματος αυτού για να καλύψουν την γύμνια του. Ένα σύστημα αξιών, του παρασιτικού μέσα σ' άλλα αστικού ψευδοδημοκρατικού συστήματος, καταρρέει και προσπαθεί να απαλλαγεί από κάθε ευθύνη μεταβιβάζοντας την -έντεχνα αναμφισβήτητα- σ' όλους τους άλλους.

Οι αιτίες της πτώσης του καπιταλισμού βρίσκονται μέσα στο ίδιο το ιδεολόγημα. Είναι αυτό το ίδιο το οποίο αυτοκαταστρέφεται, γιατί πολύ απλά στηρίζεται στην απελευθέρωση των πάντων χωρίς όρια και στην ατομική ευημερία και όχι στη συλλογική, γιατί τελικά επιβραβεύει την εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο. 
 
Αυτό το ιδεολόγημα λοιπόν δημιούργησε και την περίφημη σημερινή αστική δημοκρατία μας. Μια δημοκρατία που μόνο κατ’ όνομα μπορεί πλέον να χαρακτηρίζεται έτσι, αφού έχει φτιαχτεί για να εξυπηρετεί μια συγκεκριμένη μερίδα ανθρώπων, την επονομαζόμενη ελίτ, που αποτελείται από τραπεζίτες, μεγαλοεργολάβους, μεγαλοβιομήχανους και εφοπλιστές. 
 
Για να τα ξαναδούμε λίγο τα πράγματα. Τελικά πού ακριβώς ευθύνεται ο κομμουνισμός , ο σοσιαλισμός ή γενικά, αν θέλετε, η αριστερή ιδεολογία;

Ποια είναι η πολυαγαπημένη μας αστική δημοκρατία;

Μήπως τελικά δεν είναι αυτή που επιτρέπει τα μονοπώλια και τα τραστ; Δεν είναι αυτή που νόμιμα πάντα αφήνει τον παραγόμενο απ' το λαό πλούτο να διοχετεύεται στις διάφορες offshore; Δεν είναι αυτή που προστατεύει τους μεγάλους φοροφυγάδες, τα κρατικοδίαιτα αρπακτικά με τα δισεκατομμύρια, εντός και εκτός, κυνηγώντας τον κακομοίρη μισθωτό και τον μικρομεσαίο;
 
Αυτή δεν είναι που στήριξε την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με τα χρήματα του ελληνικού λαού; Αυτή δεν κούρεψε τα ομόλογα των πολιτών και των ταμείων; Αυτή δεν γιγάντωσε το χρέος προς όφελος των ελίτ; Μέσα σ' αυτή δεν ξεπουλιούνται οι αιγιαλοί, τα λιμάνια, οι δημόσιες κοινωνικές υπηρεσίες, το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού και πολλά αλλα;
 
Μέσα σ' αυτό λοιπόν το καπιταλιστικό αστικό σύστημα δεν είναι που οι άνθρωποι έχασαν την αλληλεγγύη τους και την ανθρωπιά τους, που έγιναν ατομικιστές; Αυτό το σύστημα δεν προβάλλει τα ιδανικά της υπερκατανάλωσης και του υπερκορεσμού ως υπέρτατα αγαθά στον επίγειο παράδεισο, που όμως είναι φτιαγμένος για λίγους; Για λίγους και καλούς βέβαια, γι' αυτούς που αξίζουν να τα έχουν όλα, οι άλλοι απλά δεν μπορούν, άρα το πρόβλημα είναι δικό τους που δεν άγγιξαν την κορυφή -δεν είναι του συστήματος.

Ναι αυτό είναι το όνειρο του κάθε σύγχρονου ανθρώπου, το american dream, το be trendy, η πολυδιαφημιζόμενη όαση χλιδής και αφθονίας. Αυτή είναι η σημερινή κοινωνία μας, που τόσο πολύ παλεύουμε να την προστατεύουμε και να την διατηρήσουμε ως έχει.

Δημιουργείται το εξής ερώτημα τώρα. Μα για να καταφέρει κάποιος να έχει τόσα πολλά από κάπου πρέπει να τα πάρει... σωστά;

Μπορεί ένας άνθρωπος από μόνος του να παράγει τόσο πλούτο; Δεν πρέπει να καρπωθεί όλη την υπεραξία του παραγόμενου προϊόντος από τους υπόλοιπους; Άρα οι λοιποί τι θα έχουν στο τέλος;

Φτάνοντας στο τέλος λοιπόν και λαμβάνοντας υπόψη τη βασική αρχή του σοσιαλισμού (το στάδιο πριν τον κομουνισμό), το ότι η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής καταργείται και ξεκινά η δημιουργία νέων συλλογικών σχέσεων παραγωγής, διανομής των προϊόντων και κατανομής του κοινωνικού πλούτου που θα εξυπηρετούν τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου, διαπιστώνουμε πως όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας δεν έχουν καμία σχέση με το σοσιαλιστικό σύστημα.

Όλη αυτή η σημερινή κατρακύλα δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η φυσική εξέλιξη του καπιταλιστικού συστήματος. Όλα όσα ανέφερα πριν και τα καταλόγιζα στον κομμουνισμό, είναι απλά απόρροια του νεοφιλελευθερισμού, αφού εξυπηρετούν τους λίγους και βάλουν εναντίων των πολλών.

Το αδηφάγο αυτό τέρας καταπίνει όλο και περισσότερους στο πέρασμά του και -παρόλο που το βλέπουμε- ακόμα φοβόμαστε τον σοσιαλισμό. Φοβόμαστε ότι θα γίνουμε άνθρωποι και ότι θα πρέπει να σκεφτόμαστε και πέρα από το εγώ μας, ότι θα γίνουμε αλληλέγγυοι και καλοπροαίρετοι.

Αλλά μάλλον φοβόμαστε ότι θα χάσουμε την ευκαιρία να γίνουμε κι εμείς ελιτ, να έχουμε κότερα, βίλες, λιμουζίνες και ζωή glamour. Κάποια στιγμή όμως όταν θα έρθει η ώρα και μας χτυπήσει την πόρτα το τέρας, θα φωνάζουμε απεγνωσμένα για βοήθεια... αλλά τότε... δεν θα έχει μείνει κανείς πια να μας ακούσει.

Μην σας πολυκουράζω… συνεχίστε το καφεδάκι σας, ανοίξτε την τηλεόραση, αφορίστε κάθε τι κινηματικό και πολιτικό, αφεθείτε στην αγκαλιά των φασιστικών μορφωμάτων κι όλα θα γίνουν όπως πρέπει… όλοι θα γίνουμε πλούσιοι κάποια μέρα… αρκεί να αποτρέψουμε την κομμουνιστική απειλή! Αρκεί να μην έρθει η Αριστερά και κυβερνήσει τον τόπο... τότε θα πάθουμε όλα όσα έγραψα στην αρχή...

* πολίτης του Δήμου Ελληνικού-Αργυρούπολης,
πρώτος επιλαχών δημοτικός σύμβουλος

με τη Δημοτική Συνεργασία Ελληνικού-Αργυρούπολης