Το εθνικό και το αληθές

της Ρένας Δούρου * 

Στον απόηχο της εθνικής γιορτής της 25^ης Μαρτίου γράφεται τούτο το μικρό σημείωμα και στο μυαλό μου βρίσκεται η έννοια του «νέου πατριωτισμού». Τι είναι πράγματι πατριωτικό σήμερα; Ποια στάση σηματοδοτεί την έννοια του πατριωτικού;

Να είναι άραγε η απόφαση της κυβέρνησης, και φέτος όπως και πέρσι, να αποκλείσει το σύμπαν στο κέντρο της Αθήνας, κατά την σχολική και κατά την στρατιωτική παρέλαση, για το φόβο των διαμαρτυριών εκ μέρους των πολιτών; Τι είδους παρελάσεις κατέληξαν να είναι αυτές; Σίγουρα ενός νέου είδους: άνευ θεατών. Ή, ορθότερα, με θεατές που έχουν λάβει… πρόσκληση. Πρωτότυπο για δημοκρατία ευρωπαϊκής χώρας αλλά δεν νομίζω ότι μπορεί αυτό να συνιστά το νέο πατριωτισμό.


Μήπως ο νέος πατριωτισμός έχει να κάνει με τις… διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τους… βουλευτές της για το θέμα της ημερομηνίας λήξεως του… γάλακτος, που τελευταία έχει αναχθεί σε νο 1 θέμα, από τα μεγάλα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων κι εκπομπές; Όπως κι αν το δει κανείς, και αυτό είναι λίγο… Μήπως το success story νο 2, που προωθεί πάλι η κυβέρνηση σχετικά με το ότι τελειώνει το μνημόνιο, ότι η χώρα θα ξαναβγεί σύντομα στις αγορές, ότι δεν θα χρειαστεί νέο δάνειο, ότι έχει πετύχει πλεόνασμα… Ίσως αν υπήρχε κάποιος κόκκος αλήθειας σε όλα αυτά, να άξιζε κανείς να το σκεφθεί. Ωστόσο είναι φανερό ότι τα επιχειρήματα της κυβέρνησης σχετικά με την… ανάρρωση της ελληνικής οικονομίας, δεν αντέχουν κριτικής. Η χώρα δεν αναρρώνει – πως θα μπορούσε άλλωστε με τέτοιο ποσοστό ανέργων; Απλά πλησιάζουν εκλογές, και η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου πασχίζει απεγνωσμένα να διασωθεί. Και παράλληλα να υποβιβάσει τη σημασία των ευρωεκλογών και των αυτοδιοικητικών εκλογών ενώ έχει στείλει σήμα στους υποψηφίους της να κατεβαίνουν ως… «ακομμάτιστοι» μπας και ξεγελαστεί κανένας ψηφοφόρος…

Ποιος εκφράζει εντέλει στην Ελλάδα του 2014 το νέο πατριωτισμό;

Στο κέντρο της Αθήνας, σε απόσταση λίγων μέτρων από το Σύνταγμα, οι απολυμένες, εδώ και μήνες για λόγους «οικονομίας», καθαρίστριες του ΥΠΟΙΚ συνεχίζουν με υποδειγματικό τρόπο τη διαμαρτυρία, ζητώντας, επί ματαίω, μία συνάντηση με τον κ. Στουρνάρα. Την Τετάρτη λοιπόν οι καθαρίστριες – σύμβολα συνεπούς αγώνα κατά της παράνοιας των απολύσεων, έπεσαν θύματα της βίας των ειδικών δυνάμεων, που, ως φαίνεται, πήραν άνωθεν εντολή «να τελειώνουν» με τις «ενοχλητικές». Και αντέδρασαν με τον γνωστό τους τρόπο: τη βία. Δύο γυναίκες τραυματίστηκαν και πήγαν στο νοσοκομείο ενώ τα ΜΑΤ τελικά απομάκρυναν τις υπόλοιπες από την είσοδο του υπουργείου. Οι γυναίκες κρατούσαν ένα πανό που έγραφε: «Στους φοροφυγάδες δώρα, στις καθαρίστριες απολύσεις». Τι να ήταν άραγε εκείνο που ενόχλησε τόσο την κυβέρνηση και την ηγεσία του ΥΠΟΙΚ; Η σταθερή τους παρουσία; Τα συνθήματά τους; Ο έντιμος αγώνας τους; Ότι δεν το βάζουν κάτω; Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα.

Το σίγουρο όμως είναι ότι στην Ελλάδα του 2014, οι απολυμένες καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών είναι οι αυθεντικότεροι εκφραστές του νέου πατριωτισμού. Της εμμονής στο δίκαιο. Της συνέπειας στον αγώνα για το δικαίωμα στην εργασία. Αν εθνικό είναι το αληθές, κατά τον Δ. Σολωμό, τότε οι καθαρίστριες εκφράζουν την αλήθεια του νέου πατριωτισμού. Εκείνου του αγώνα, της συνέπειας και της αξιοπρέπειας…

* Η Ρένα Δούρου είναι υποψήφια Περιφερειάρχης Αττικής με την παράταξη «Δύναμη Ζωής»

Πηγή