η Νέα Σμύρνη αλαλάζει

γράφει ο Αχιλλέας Παυλίδης *

Το τοπίο στην Νέα Σμύρνη λίγο πριν τις δημοτικές εκλογές του Μαΐου έχει κάτι το σουρεαλιστικό. Από την μια, η παράταξη που κέρδισε τις εκλογές έχει σπάσει στα δύο, από την άλλη οι δυο κύριες παρατάξεις της αντιπολίτευσης αυτοδιαλύθηκαν και έτρεξαν πρόθυμες να στελεχώσουν την παράταξη του ενός εκ των δυο (πρώην;) συνεταίρων.

Και οι δυο συνδυασμοί των πρώην συνεταίρων αυτοπαρουσιάζονται ως «ανεξάρτητοι» και «υπερκομματικοί», ελπίζοντας με αυτό τον τρόπο να θολώσουν τα νερά, και να αρπάξουν μερικές ψήφους από κόσμο που διαφορετικά θα τους μαύριζε αν είχαν

το σθένος να παραδεχτούν ότι εφαρμόζουν κατά γράμμα όλες τις νεοφιλελεύθερες συνταγές που επιβάλει η τρόικα στους δήμους μέσω της κυβέρνησης. Και βέβαια ούτε ανεξάρτητοι είναι, ούτε υπερκομματικοί, αφού για να μπορείς στοιχειωδώς να διεκδικήσεις τέτοιους τίτλους πρέπει να διαθέτεις κάποια ελάχιστη υπόσταση ως δημοτική παράταξη. Θα πρέπει δηλαδή να έχεις ένα καταστατικό, αρχές δεοντολογίας, και φυσικά να τα εφαρμόζεις με εσωτερικές λειτουργίες που να διασφαλίζουν διάλογο και δημοκρατικό τρόπο λήψης αποφάσεων. Τι από όλα αυτά διαθέτουν οι δυο πρώην συνέταιροι; Τίποτα απολύτως. Πρόκειται απλά για συνονθύλευμα προσώπων που καταρτίζουν ψηφοδέλτια με μόνο στόχο την ανάληψη της εξουσίας. Προσώπων που είναι ενεργά στελέχη διάφορων κομμάτων, κάνοντας τους συνδυασμούς στην πραγματικότητα διακομματικούς και όχι υπερκομματικούς όπως λένε. Γιατί βέβαια είναι τελείως διαφορετικό να στηρίζει έναν συνδυασμό ένα κόμμα πάνω σε πολιτική συμφωνία, και άλλο να στηρίζεται από πολλά κόμματα πάνω σε μικροπολιτικές στρατηγικές που είναι και προσωπικές πολλές φορές.

Ένα από τα κόμματα που στηρίζει τον συνδυασμό του Τζουλάκη είναι και η ΔΗΜΑΡ, όπως ανακοινώθηκε σε επιστολή που δημοσιεύθηκε πρόσφατα. Εκεί ανάμεσα στα άλλα, λέει:

Η Δημοκρατική Αριστερά σε όλη αυτή την περίοδο, συνεπής στις δεσμεύσεις της απέναντι στους πολίτες της Νέας Σμύρνης, πάλεψε για τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου αυτοδιοικητικού σχηματισμού, ο οποίος, στηριγμένος στις αρχές της διαφάνειας, της κοινωνικής αλληλεγγύης και της συμμετοχής του πολίτη στη λήψη των αποφάσεων θα άνοιγε μια άλλη πορεία για το δήμο μας, απελευθερώνοντάς τον από κλειστούς θύλακες εξουσίας και αδιαφανείς διαδικασίες που υπάρχουν ακόμη ως αποτέλεσμα παρωχημένων αντιλήψεων και αυταρχικών πρακτικών του παρελθόντος.
Στην πορεία αυτή των προσπαθειών μας νέοι άνθρωποι ενεργοποιήθηκαν, πλήθος ιδεών και προτάσεων συζητήθηκαν. Οι προσπάθειές μας αυτές, δεν καρποφόρησαν και δεν κατέληξαν στην δημιουργία ενος νέου εκλογικού σχήματος, που θα συμμετείχε στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές.

Είναι πραγματικά απορίας άξιο τι σκεφτόταν ο συντάκτης του παραπάνω κειμένου, εφ’όσον η ΔΗΜΑΡ έχει συνδυασμό που συμμετείχε στις εκλογές του 2010 και κατέλαβε 3 θέσεις στο δημοτικό συμβούλιο. Εκτός κι αν πρόκειται για μια συγκαλυμμένη αυτοκριτική για το γεγονός ότι ο εν λόγω συνδυασμός απέτυχε στο στόχο που είχε θέσει (να περάσει στο β’ γύρο) και ουσιαστικά διαλύθηκε την επομένη των εκλογών. Πού ήταν η προσπάθεια και η πάλη τα τελευταία 4 χρόνια για έναν δήμο απαλλαγμένο από κλειστούς θύλακες εξουσίας; Ειδικά όταν μετά από μια σκληρή εκλογική στρατηγική που εστίαζε ιδιαίτερα σε θέματα σκανδάλων, σπατάλης, διαφθοράς, κλπ, φτάσαμε μέχρι του σημείου να υπερψηφίζεται ο προϋπολογισμός του δήμου από μέλος του συνδυασμού, και παρά τις αντιδράσεις να μην κουνιέται φύλλο. Με τέτοιες συμπεριφορές δεν είναι περίεργο αν ενισχύεται το αίσθημα σε πολύ κόσμο ότι «όλοι ίδιοι είναι» με αποτέλεσμα να αυξάνεται η αποχή.

Γιατί φυσικά πώς μπορείς να εξηγήσεις ότι τώρα ξαφνικά επιλέγεις να συμμετάσχεις στο ψηφοδέλτιο που απαλλάχθηκε από τα βαρίδια του παρελθόντος, όταν μέχρι πρόσφατα αυτά τα βαρίδια σου έδιναν δημοσίως συγχαρητήρια για την υπεύθυνη στάση σου να υπερψηφίσεις τον προϋπολογισμό. Πώς να εξηγήσεις πως προέκυψαν ξαφνικά οι αξίες για ένα δήμο με κοινωνική αλληλεγγύη, διαφάνεια και σεβασμό του δημοσίου χρήματος, στον ίδιο υποψήφιο που σκληρά πολέμησες στις προηγούμενες εκλογές. Πώς να τα εξηγήσεις όλα αυτά, όταν προσφέρεις στήριξη χωρίς να ανακοινώνεις σε ποιες αρχές βασίζεται, ποιες εξασφαλίσεις έλαβες για την επίτευξη όσων ζητάς και με ποιο πολιτικό πλαίσιο.

Δίνοντας ουσιαστικά λευκή επιταγή, ουσιαστικά δεν συμμαχείς, αλλά απορροφάσαι από τον αντίπαλο.

* υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τη "στροφή Νέας Σμύρνης"

Πηγή